Hindistan Botanik Bahçesi

eskiden KRA LÎYET BOTANİK BAHÇESİ.
Kalküta'da bambu, palmiye ve vidaağacı koleksiyonlarıyla ünlü botanik bahçesi.

109 hektarlık bir alanda kurulmuştur. Yaklaşık 1.700 bitki türünün bulunduğu bahçe 1780’lerde, ticari değeri olan yeni bitkileri üretmek ve ticari amaçla baharat yetiştirmek üzere İngiliz Doğu Hindistan Kumpanyası’nca kuruldu. 1793’te bahçenin müdürlüğüne getirilen botanikçi William Roxburgh, köklü bir değişikliğe yönelerek Hindistan’ın her yanından bitkiler getirtti ve büyük bir herbaryum (kurutulmuş bitki koleksiyonu) kurdu. Sonunda bu herbaryum, 2,5 milyon bitki örneğini kapsayan Hindistan Botanik Araştırmaları Merkezî Ulusal Herbaryum’una dönüştü. Sonraki yıllarda bahçenin bazı bölümleri düzenlenerek halkın ziyaretine açıldı ve bilimsel araştırmalar için pek çok bitki çeşidi yetiştirildi. 1970’lerde bahçede, halkın yararlanması amacıyla besin olarak ve başka amaçlarla değerlendirilen ekonomik bitkilerin yetiştirilmesi için bir program başlatıldı. Yaklaşık 200 yaşında olduğu sanılan dev bir banyan ağacı bahçenin simgesi durumuna gelmiştir.

Hindistan Derneği,

Hindistan’ın İngiltere’nin sömürgesi olduğu dönemde özyönetimi savunan milliyetçi siyasal örgüt. Etkinlikleriyle, daha güçlü ve yaygın bir örgütlenmeye dayanan Hindistan Ulusal Kongresi’ nin (INC) kuruluşuna zemin hazırlamıştır.

Surendranath Banercea ve Ananda Mohan Bose tarafından 1876’da Bengal’de kuruldu. Kısa süre içinde bir yıl önce kurulmuş olan Hindistan Birliği’nin yerini alarak, gerici toprak sahipleriyle sanayicilerin yer aldığı İngiliz Hindistan Derneği’ne karşı mücadeleye başladı. Daha çok Bengalli meslek sahibi genç aydınlardan destek gördü. Zamanla Hindistan’ın öteki bölgelerinde de etkinlik göstermesine karşın, yeni şubelerini Bengalli göçmen toplulukların yaşadığı bölgelerde açtığından ağırlığını Bengallilerin oluşturduğu bir örgüt kimliğini aşamadı.

Hindistan Derneği memurluk sınavlarına kabul yaşının indirilmesi kararma (1877) Hintli adayların devlet memuru olma şansını daha da kısıtlayacağı gerekçesiyle sert bir tepki gösterdi. Ertesi yıl da Hint basınını yok etmek üzere çıkarılan Yerel Başın Yasası’na karşı bir kampanya başlattı. Özyönetimi savunan ve kiracı çiftçilerin haklarının korunması için mücadele eden dernek, 1885’te Bengal Toprak Kiracılığı Yasası’nın kabul edilmesinin ardından, çalışmalarının ağırlığını temsili hükümet talebi üzerinde yoğunlaştırdı. 1885’te Hindistan Ulusal Kongresi’nin kurulmasından sonra hızla tabanını yitirmeye başladı ve 1888’de etkinliklerine son verdi.

Hindistan edebiyatı,

Hindistan Yarımadasında Hintçe, Urduca, Sanskrit, Prakrit, Bengali, Bihari, Kannada, Malayalam, Ori- ya, Racasthan, Telugu, Gucerat, Keşmir, Pencap, Tamil ve Sindhi dillerinde ortaya konmuş edebiyat yapıtlarının tümü.

Hindistan’daki ilk edebiyat yapıtları Veda olarak bilinen Hindu kutsal metinleriydi. Sanskrit dilinde yazılmış bu metinlere Brahmana ve Upanishad gibi düzyazı yorumlar eklenmişti. Sanskrit edebiyatı 1Ö y. 1400’den İS y. 1200’e değin giderek gelişerek İS 1-7. yüzyıllar arasında doruğuna ulaştı. Kutsal ve felsefi metinlerin yanı sıra erotik bir edebiyat, ayrıca dinsel lirik şiir, saray şiiri, oyun ve halk öyküsü gibi türler ortaya çıktı.

Sanskrit dili Vedalar nedeniyle Brahman- cılıkla özdeşleştirildiğinden, Budacılık ve Caynacılık gibi reform hareketleri yazı dili olarak başka dilleri (Budacılar Pali, Caynacılar Ardhamagadhi dilini) benimsediler. Kuzey Hindistan’ın çağdaş dilleri bu dillerin ve bunlardan türeyen başka dillerin gelişmesiyle ortaya çıktı. Çağdaş edebiyat büyük ölçüde Hindistan’ın eski edebi geleneğine dayanır. Bu gelenek içinde, Sanskrit dilinde yazılmış Mahabharata (Bharata Hanedanının Büyük Destanı) ve Ramayana (Rama’nın Aşk Öyküsü) destanları Bhagavata-Purana’da (Tanrı’nın Eski Öyküleri) anlatılan Krişna öyküsü, öteki Pur ana (Eski Öyküler) metinlerinde işlenen efsaneler ve hayvan masallarını içeren derlemeler yer alır. Ayrıca Sanskrit felsefesi, daha sonra ortaya çıkan edebiyatlardaki felsefi yazılara kaynak oluşturmuştur. Sanskrit retorik okulları da, Hindistan’daki çağdaş edebiyatlarda saray şiirinin gelişmesinde önemli bir rol oynamıştır. Hindistan’ın güneyinde konuşulan Tamil dili, kendi klasik edebiyat geleneği olduğu için Sanskrit edebiyatından etkilenmemiştir. İslamın etkisinde kalan Urduca ve Sindhi dilindeki edebiyat da gene Sanskrit etkisinin dışında kalır.

19. yüzyıldan başlayarak Hindistan edebiyatı büyük ölçüde Ingiliz ve Batı edebiyatının etkisinde kaldı. Buna bağlı olarak yerel dillerdeki düzyazı edebiyatta büyük bir gelişme görüldü. Hintli yazarlar roman ve öykü gibi daha önceden bilinmeyen türlerde ürünler verdiler. Ayrıca yapıtlarında gerçekçi bir anlatım, toplumsal sorunlar ve psikolojik betimlemeler ağırlık kazandı.

Hindistan Sendikalar Kongresi

(All-India Trade Union Congress-AITUC), Hindistan Ulusal Sendikalar Kongresi’nden sonra, Hindistan’ın en büyük işçi sendikaları federasyonu. Bağımsızlık mücadelesine önderlik eden Hindistan Ulusal Kongresi (INC) adlı siyasal parti tarafından, Milletler Cemiyeti’ne (sonradan Birleşmiş Milletler) bağlı Uluslararası Çalışma Örgütü’nde (ILO) Hindistan’ı temsil etmek üzere 1920’de kuruldu. Hintli işçileri sendikallaştırmak için çalışan İngiliz komünistleri 1920’lerde federasyonun büyük bölümünün denetimini ele geçirdiler. Bunun üzerine çeşitli muhalif gruplar federasyondan ayrıldılar. Komünistler, Sovyetler Birliği’nin savaşa girmesinden sonra İngiltere’nin yanında savaşı destekleme politikasını benimseyince belli bir güç kaybına uğradılarsa da, II. Dünya Savaşı sırasında örgütü bütünüyle denetim altına aldılar. O tarihten beri reformist ve devrimci kanatlara bölünmüş durumda olan AITUC, Dünya İşçi Sendikaları Federasyonu’nun (WFTU) üyesidir.

Hindistan Ulusal Kongresi (İNC),

KONGRE PARTİSİ olarak da bilinir,
Hindistan’da 1885’te kurulan geniş tabanlı siyasal parti. İngiltere’ye karşı verilen bağımsızlık mücadelesine önderlik etmiş, 1947-77 ve 1980-89 dönemlerinde iktidarda kalmıştır.

İlk toplantısını Aralık 1885’te yapan Hindistan Ulusal Kongresi, sonraki yıllık toplantılarında, B. G. Tilak ve Annie Besant önderliğindeki yönetsel özerklik yanlısı “aşırı” kanadın yönetimi ele geçirdiği 1917’ye değin ılımlı reform kararlarıyla yetindi. 1920’lerde ve 1930’larda ise anayasa reformlarının yetersizliğini ve İngiliz yönetiminin bunları uygulama yöntemini protesto etmek amacıyla Mahatma Gandhi’nin önderliğinde, çeşitli pasif direniş eylemleri düzenledi. Hareketin yasal mücadele olanaklarını kullanma yanlısı kanadının kurduğu Svarac (Özerklik) Partisi 1923’te ve 1937’de seçimlere katıldı ve 1937 seçimlerinde önemli bir başarı kazandı. II. Dünya Savaşı’nın başlamasının ardından İngiltere’ nin Hintli yöneticilere danışmadan Hindistan’ı Nazi Almanyası’na karşı savaşa sokması üzerine, Kongre Partisi Hindistan’a tam bağımsızlık tanınana değin savaşı desteklemeyeceğini açıkladı. 1942’de ise “Hindistan’ dan Elinizi Çekin” sloganı altında yaygınlaşan kitlesel pasif direniş eylemlerine önderlik etti. İngiliz Parlamentosu’nun 1947’de Hindistan’a bağımsızlık tanıyan yasayı kabul etmesinin ardından, Ocak 1950’de Hindistan’ın bağımsızlığını öngören anayasa yürürlüğe girdi.

1951-64 arasında Cavaharlal Nehru’nun önderlik ettiği Kongre Partisi 1951-52, 1957 ve 1962 seçimlerinde büyük zafer kazandı. Nehru’nun ölümü (1964) üzerine, partinin sağ ve sol kanatları arasında varılan uzlaşma sonucunda Lal Bahadur Shastri, 1966’da da Nehru’nun kızı İndira Gandhi parti başkanlığına ve başbakanlığa getirildi. 1967’den sonra sağ kanadın yoğun muhalefeti karşısında başbakanlık ve parti başkanlığı görevlerinde kalabilmek için sert bir mücadele yürütmek zorunda kalan İndira Gandhi, 1969’da “Birlik” grubu olarak adlandırılan bir grup yönetici tarafından partiden uzaklaştırıldı. Ama Gandhi’nin önderliğindeki “Yeni Kongre Partisi” 1971 seçimlerinde ezici bir zafer kazandı.
İndira Gandhi hükümetinin 1975’ten sonra uygulamaya koyduğu baskıcı önlemler muhalefet çevrelerindeki hoşnutsuzlukların daha da artmasına neden oldu. Mart 1977’de yapılan parlamento seçimlerinde, 295 sandalye kazanan muhalefetteki Canata Partisi yalnızca 153 milletvekili çıkarabilen Kongre Partisi karşısında ezici bir zafer kazandı. Seçimlerde Canata Partisi’nin adayı karşısında yenilgiye uğrayan Gandhi, 2 Ocak 1978’de yandaşlarıyla birlikte Kongre Partisinden ayrılarak “gerçek” Hindistan Ulusal Kongresi olarak adlandırılan, halk arasında ve basında ise Kongre-İndira (Kongre Partisi) olarak anılan yeni bir parti kurdu. Kasımda yeniden milletvekili seçilmeyi başararak 1980’de bir kez daha başbakan oldu. 1982’de partinin başkanlığına getirilen oğlu Raciv Gandhi, annesinin öldürülmesi (Ekim 1984) üzerine başbakanlığı da üstlendi. Kasım 1989’daki parlamento seçimlerinde Raciv Gandhi ve partisi yenilgiye uğradı. Mayıs 1991’de Gandhi’nin de öldürülmesinin ardından partinin geleceği tartışma konusu olmaya başladı.

Hindistan Ulusal Müzesi

Yeni Delhi’de, Hint sanatı tarihi ve ikonografisinin yanı sıra Budacılık konusundaki araştırmalara da yer veren müze. Ayrıca Asya Eski Yapıtlar Müzesi’yle birleştirildiğinden, Müzede Orta Asya sanatının ürünleri de bulunmaktadır. Koleksiyonları içinde sanat, arkeoloji, antropoloji, dekoratif sanatlar, yazıtbilim (epigrafi) ve dokumacılık örnekleri yer alır.

Resim sanatı Babürlü, Racput, Dekkan ve Pahari okullarına ait Hint minyatürlerinin yanı sıra daha önceki dönemlerden kalma örneklerle zengin biçimde temsil edilmektedir. Aralarında altın mürekkeple yazılıp tezhip edilmiş önemli bir Bhagavadgita’nın da yer aldığı çok güzel eski yazma örnekleri vardır. Öteki yapıtlar arasında tapmak duvarlarına asılan kumaşlar, zengin işlemeli sariler, değerli taşlarla bezeli silahlar ve boyalı çanak çömlek örnekleri bulunur. Sir Aurel Stein’ın Orta Asya’dan toplayarak müzeye bağışladığı eski yapıtlar Budacı tapmaklara ait duvar resimlerini içerir. Bunlar, yapıldıkları ülkelerin dışında bulunan Budacı duvar resimlerinin tek örneğidir.

Hindistan Ulusal Sendikalar Kongresi,

İngilizce İNDİAN NATİONAL TRADE UNİON CONGRESS (İNTUC), Hindistan’ın en büyük işçi sendikaları federasyonu. Hindistan Sendikalar Birliği karşısında etkinlik gösterecek ılımlı bir işçi sendikaları federasyonunun örgütlenmesini savunan Hindistan Ulusal Kongresi’nin desteğiyle 1947’de kurulmuştur. Antikomünist bir sendika olan İNTUC, Uluslararası Hür İşçi Sendikaları Konfederasyonumun ICFTU üyesidir.