Yazar Nedir?
SMD MiSiM
YAZAR a.
1. Bilimsel, sanatsal vb. bir kitap yazmış olan kimse; müellif: Bu ders kitabının yazarı kim? Bir tıp yapıtının yazarı. Bu romanın yazan aslında bir pilot.
2. Yazınla uğraşan, yazınsal yapıtlar üreten kimse; muharrir: Eski yazarlar. Ünlü bir yazar. Çağdaş yazarlar. Oyun yazarı. Başanlı bir yazar. Umut veren genç bir yazar. (Bk, ansikl. böl.)
3. Mesleği, özellikle gazete ve dergilerde herhangi bir konuda yazı yazmak olan kimse: Spor yazarı. Makale yazarı.
4. Bir yazarın yapıtı ya da yapıtlarının tümü: On sekizinci yüzyıl yazarlarını iyi bilmek. Çağdaş yazarları okumak.
5. Yazar çizer, yazmayı iş ya da uğraş edinmiş kimse için kullanılır: Yazar çizer takımı bu kahûsde toplanır.
—sıf. Teknol. KAYDEDİCİ'nin eşanlamlısı.
—ANSİKL Edebi yapıtlardan da anlaşıldığı gibi yazarı işi, söyleyeceklerini kalıplara uygun, kurallı ve uzmanlaşmış biçimde aktarmak olan ve işin estetik yanını umursamayan ya da ikinci plana iten yazıcılardan, kâtiplerden ve sekreterlerden ayırmak gerekir Yazar söylemi ve anlatım dillerini ilgili oldukları alanlann dışında yakalar, bu nedenle de dili ve dili kullanımıyla kesin bir toplumsal sınıflandırmanın dışında kalır. Ama yazann bu dışta kalışı, toplumsal ortamda belli bir yerinin bulunmadığı anlamına gelmez. Fakat mimesise, taklide bağlı olan bu temsilcilik işlevinin yazara sabit bir kimlik verebilmesi için yazarın kendi yaratıcılığını bir meslek olarak ele almaması gerekir. Yazarlık mesleği eesnel olarak kurulmuştur, ama toplumsal kurumlara doğrudan katılma gibi bir işlevi yoktur: trajedi şairi ve siyaset adamı Sophokles; kendini sanatın koruyuculuğu ve Augustus’a övgüler yazmaya kaptırmış olan Vergilius; kralın vakanüisleri olan Boileau ve Racine böyledir. Ama yazar birinin ya da bir kesimin sözcüsü olmayı bıraktığı an, konumunun yasadığında bir zorlanma başgösterir Bu durumda yazar gerçekten bir yaratıcı olur, yani söylediği şeyler ve anlattığı dünya içerisinde yetke sahibi tek kişi olur. Fakat bu yetkesini yalnızca kendisinden almıştır. Çağdaş yazarın bu yalnızlığı toplumsal sınıfların belirlenmesinden, bu sınıfların sonucu olan söylem ve öğretim biçimlerinin hiyerarşisinden, özellikle de toplum içindeki insanın kendinden öncekiler, çağdaşları ve kendinden sonrakilerle söyleşi kurabildiği ayrıcalıklı bir alan olan yazılı sözün statüsünden kaynaklanır. Kitabın ve yazann rolü artık, toplumun estetiğe ve imgeleme gücüne dayalı konumunu yoğunlaştırmak ve özetle vermektir, bu konum mesleğin ve yazının özel durumuna bağlıdır. Jean-Paul Sade, idiot de la famille' de yalnızca meslektaşlarının dar topluluğu içinde kendini tanımlamak zorunda kalan bir yazarın hikâyesini vermiştir. Çağdaş eleştiri, yazar'ı ve yazan'ı karşı karşıya getirerek, yazının anlayışını kurarak, yazarı, söylemini tüm diğer söylemlerin çevresinde kuran ve bu çevrelerin her birine yer veren, bu çevrelerin hiçbirinden olmayan biri olarak tanımlar.
Yazar va besteci kurumlan uluslararası kontadaraayonu (Confödöration Internationale des sociötös d'au- teurs et compositeurs) [C.I.S.A.C.j. 1926' da kurulan bu uluslararası örgütün bünyesinde pek çok ülkenin sanatçı ve bestecilerinin toplandığı örgütler (müzik, tiyatro oyunu, edebiyat, grafik sanatları, plastik sanatlar, fotoğraf) bir araya gelmiştir. Merkezi Paris'tedir ve başlıca görevi bu kuruluşlar arasında eşgüdüm sağlamaktır.
1. Bilimsel, sanatsal vb. bir kitap yazmış olan kimse; müellif: Bu ders kitabının yazarı kim? Bir tıp yapıtının yazarı. Bu romanın yazan aslında bir pilot.
Sponsorlu Bağlantılar
3. Mesleği, özellikle gazete ve dergilerde herhangi bir konuda yazı yazmak olan kimse: Spor yazarı. Makale yazarı.
4. Bir yazarın yapıtı ya da yapıtlarının tümü: On sekizinci yüzyıl yazarlarını iyi bilmek. Çağdaş yazarları okumak.
5. Yazar çizer, yazmayı iş ya da uğraş edinmiş kimse için kullanılır: Yazar çizer takımı bu kahûsde toplanır.
—sıf. Teknol. KAYDEDİCİ'nin eşanlamlısı.
—ANSİKL Edebi yapıtlardan da anlaşıldığı gibi yazarı işi, söyleyeceklerini kalıplara uygun, kurallı ve uzmanlaşmış biçimde aktarmak olan ve işin estetik yanını umursamayan ya da ikinci plana iten yazıcılardan, kâtiplerden ve sekreterlerden ayırmak gerekir Yazar söylemi ve anlatım dillerini ilgili oldukları alanlann dışında yakalar, bu nedenle de dili ve dili kullanımıyla kesin bir toplumsal sınıflandırmanın dışında kalır. Ama yazann bu dışta kalışı, toplumsal ortamda belli bir yerinin bulunmadığı anlamına gelmez. Fakat mimesise, taklide bağlı olan bu temsilcilik işlevinin yazara sabit bir kimlik verebilmesi için yazarın kendi yaratıcılığını bir meslek olarak ele almaması gerekir. Yazarlık mesleği eesnel olarak kurulmuştur, ama toplumsal kurumlara doğrudan katılma gibi bir işlevi yoktur: trajedi şairi ve siyaset adamı Sophokles; kendini sanatın koruyuculuğu ve Augustus’a övgüler yazmaya kaptırmış olan Vergilius; kralın vakanüisleri olan Boileau ve Racine böyledir. Ama yazar birinin ya da bir kesimin sözcüsü olmayı bıraktığı an, konumunun yasadığında bir zorlanma başgösterir Bu durumda yazar gerçekten bir yaratıcı olur, yani söylediği şeyler ve anlattığı dünya içerisinde yetke sahibi tek kişi olur. Fakat bu yetkesini yalnızca kendisinden almıştır. Çağdaş yazarın bu yalnızlığı toplumsal sınıfların belirlenmesinden, bu sınıfların sonucu olan söylem ve öğretim biçimlerinin hiyerarşisinden, özellikle de toplum içindeki insanın kendinden öncekiler, çağdaşları ve kendinden sonrakilerle söyleşi kurabildiği ayrıcalıklı bir alan olan yazılı sözün statüsünden kaynaklanır. Kitabın ve yazann rolü artık, toplumun estetiğe ve imgeleme gücüne dayalı konumunu yoğunlaştırmak ve özetle vermektir, bu konum mesleğin ve yazının özel durumuna bağlıdır. Jean-Paul Sade, idiot de la famille' de yalnızca meslektaşlarının dar topluluğu içinde kendini tanımlamak zorunda kalan bir yazarın hikâyesini vermiştir. Çağdaş eleştiri, yazar'ı ve yazan'ı karşı karşıya getirerek, yazının anlayışını kurarak, yazarı, söylemini tüm diğer söylemlerin çevresinde kuran ve bu çevrelerin her birine yer veren, bu çevrelerin hiçbirinden olmayan biri olarak tanımlar.
Yazar va besteci kurumlan uluslararası kontadaraayonu (Confödöration Internationale des sociötös d'au- teurs et compositeurs) [C.I.S.A.C.j. 1926' da kurulan bu uluslararası örgütün bünyesinde pek çok ülkenin sanatçı ve bestecilerinin toplandığı örgütler (müzik, tiyatro oyunu, edebiyat, grafik sanatları, plastik sanatlar, fotoğraf) bir araya gelmiştir. Merkezi Paris'tedir ve başlıca görevi bu kuruluşlar arasında eşgüdüm sağlamaktır.
Kaynak: Büyük Larousse
Son düzenleyen Safi; 21 Mart 2016 15:27
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.
