Af Nedir?
VIP VIP Üye
AF, -ffı a. (ar. ‘’afv’dan).
MsXLabs.org & Büyük L.
—1. Bir kimsenin kusurunu hoşgörme; bağışlama.
—2. Bir sorumluluktan uzak tutma ya da uzak tutulma: Toplantıya gelemeyeceğim, atfınızı rica ederim.
— 3.Bir kimseyi görevinden uzaklaştırma; işten el çektirme, azil: Bu işten affı uygun görüldü.
—4. Af buyurun, bağışlayın. || (Bir kimseden) af dilemek, bir suç ya da kusurun bağışlanmasını istemek: Bunun için sizden af diliyorum. || Affa uğramak, ceza sözkonusu ise, bağışlanmak: Cezasının üçte ikisi affa uğramıştı. || (Bir iş ya da görevden) affını istemek, dilemek, o iş ya da görevi yapamayacağını incelikle bildirmek; istifa etmek: Sağlık nedeniyle görevinden affını istedi. || Affınıza mağruren, atfınızdan gurur duyarak (esk.). || Affınıza sığınarak, "acıyıp bağışlayacağınıza güvenerek” anlamında kullanılan nezaket sözü,
Cez. huk. Bazı suç ve cezaları ortadan kaldıran yasama ya da cumhurbaşkanlığı tasarrufu. (Bk. ansikl. böl.) || Genel af, kamu davasını ve hükmolunan cezaları bütün sonuçlarıyla ortadan kaldıran yasama tasarrufu, || Özel af, kesinleşmiş bir cezayı kaldıran, azaltan ya da daha haf1! bir cezaya çeviren yasama ya da cumhurbaşkanlığı tasarrufu.
—isi. Allah’ın kullarını bağışlaması, sorumlu tutmaması ve onların günahlarını ve günahlarının cezasını silmesi. (Bk. ansikl. böl.)
—isi. huk. Bir kimsenin kendisini yaralayan, bir organını kesen ya da işlemez hale getiren kişiye karşı "kısas”, "diyet" ya da "hükümet-i adi” hakkından vazgeçmesi. (Görülen zararın türüne göre, af an -il cerahe [yaralama], afan-il cinaye [öldürme], af an-il kat [kesme] af an-il şec- ce [yarma] diye adlandırılır.) [Bk. ansikl. böl.] d Afan-il kısas, kendisine karşı öldürme girişiminde bulunulan kişinin ya da velisinin kısas hakkından vazgeçmesi.
—Verg. huk. Af talebi, bir vergi mükellefinin, ilgili vergi dairesine bir vergiden tümüyle bağışık tutulması için yaptığı başvuru. || Kısmi vergi affı, bir verginin bir cezanın ya da bir borcun miktarında, istek üzerine, indirim yapılması.
—ANSİKL. Cez. huk. Türk hukukunda iki çeşit af vattır: genel af ve özel af. Genel af, toplumsal barış ve kamu yararı düşüncesiyle yapılan yasama tasarrufudur. Genel af yetkisi yasama meclisine aittir. 1982 Anayasası’nın 87. maddesi, genel ve özel af yetkisini TBMM’ye verirken kimi eylemlerden dolayı hüküm giyenlerin af kapsamına alınmayacağını özel olarak belirtir. Bunlar anayasanın 14. maddesinde açıklanan siyasal nitelikteki eylemlerdir. Genel af, kamu davasını ve kesinleşmiş mahkûmiyet kararlarını ortadan kaldırır. Mahkûmiyet kararı kesinleştikten sonra genel af çıkmışsa ceza infaz edilmez, infaza başlanmışsa durdurulur. Genel af, ceza çekildikten sonra çıkmışsa mahkûmiyetin sonuçları olan ehliyetsizlikler ortadan kalkar. Genel afla kaldırılan mahkûmiyet tekerrüre esas olmaz. Genel afla, asli cezalarla birlikte fer’i cezalar da ortadan kalkar. Böylece, asli cezaya bağlı olarak verilen, kamu hizmetlerinden yasaklılık ve diğer ehliyetsizlikler sona erer. Genel af cezayı bütün sonuçlarıyla ortadan kaldırdığı için aftan yararlanan kişi mahkûm olmamış sayılır. Özel af ise yalnız cezayı etkileyen bir tasarruftur. Özel af, cezayı ya tümüyle ortadan kaldırır ya azaltır ya da onun niteliğini değiştirir. Özel af, aksi kararlaştırılmadıkça fer’i cezaları kapsamaz. Özel af yetkisi TBMM ile cum- hurbaşkanınındır (Anayasa md. 87, 104).
Cumhuriyetten sonra çıkarılan başlıca af yasaları:
—1. 26 teşrinievvel 1933 tarih ve 2330 sayılı Af kanunu;
—2. 29 haziran 1938 tarih ve 3527 sayılı istiklal mahkemelerinde hüküm giyenlerle, Yûzellilik- lerin affına dair kanun;
—3. 14 temmuz 1950 tarih ve 5677 sayılı Bazı suç ve cezaların affı hakkında kanun;
—4. 11 mart 1954 tarih ve 6385 sayılı Bazı orman suçlarının affına ve bazı suçlardan mütevellit tazminatın terkinine dair kanun;
—5. 23 haziran 1958 tarih ve 7132 sayılı Bazı orman suçlarının affına ve bunlardan mütevellit idari şahsi haklarının sukutuna dair kanun;
—6.28 haziran 1960 tarih ve 4 sayılı Hürriyet mücadelesi uğrunda işlenen bazı suçların affına dair kanun;
—7. 28 haziran 1960 tarih ve 5 sayılı Silah taşıyan veya bulunduranların affına dair kanun;
—8. 10 mayıs 1962 tarih ve 50 sayılı Asker kişiler tarafından 22-23 şubat 1962 olayları dolayısıyla veya daha evvel bu olaylara esas teşkil edebilecek mahiyette işlenen fiil ve hareketler için ceza koğuşturması yapılmaması hakkında kanun,
—9.16 ekim 1962 tarih ve 78 sayılı Anayasayı ihlal suçundan Yüksek adalet divanınca mahkûm edilenlerin cezalarının kısmen affı hakkında kanun;
—10. 23 şubatı 963 tarih ve 218 sayılı Bazı suç ve cezaların affı hakkında kanun;
—11.3 ağustos 1966 tarih ve 780 sayılı Bazı suç ve cezaların affı hakkında kanun;
—12.26 aralık 1967 tarih ve 977 sayılı Af kanunu;
—13. 15 mayıs 1974 tarih ve 1803 sayılı Cumhuriyetin ellinci yılı nedeniyle bazı suç ve cezaların affı hakkında kanun.
—İsi. İslam inancına göre af, bağışlayıcı olan Allah’a özgüdür (affı İlâhi). Müslü- manlar ölümden sonra, Peygamberin arka çıkmasıyla (şefaat) günahlarından arınıp affolacaklarına inanırlar. Afüv (bağışlayıcı) sözcüğü, Allah’ın 99 adından biridir. Kuran’ın çeşitli surelerinde (Nûr, Âli imrân, Şûra), insanların da birbirlerini bağışlayıcı olmaları gerektiği belirtilmiştir.
— isi. huk. İslam ceza hukuku, suçları affedilmez ve affedilebilir suçlar olmak üzere ikiye ayırır. Affedilemez suçlar beş tanedir: zina, hırsızlık, üzüm şarabı ya da başka bir alkollü içki alarak sarhoş olmak, yol kesmek, namuslu bir kişiye zina iftirasında bulunmak. Affedilebilir suçlar da ikiye ayrılır: mağdurun affedebileceği suçlar ve Devlet başkanının affedebileceği suçlar.
MsXLabs.org & Büyük L.
Sponsorlu Bağlantılar
—1. Bir kimsenin kusurunu hoşgörme; bağışlama.
—2. Bir sorumluluktan uzak tutma ya da uzak tutulma: Toplantıya gelemeyeceğim, atfınızı rica ederim.
— 3.Bir kimseyi görevinden uzaklaştırma; işten el çektirme, azil: Bu işten affı uygun görüldü.
—4. Af buyurun, bağışlayın. || (Bir kimseden) af dilemek, bir suç ya da kusurun bağışlanmasını istemek: Bunun için sizden af diliyorum. || Affa uğramak, ceza sözkonusu ise, bağışlanmak: Cezasının üçte ikisi affa uğramıştı. || (Bir iş ya da görevden) affını istemek, dilemek, o iş ya da görevi yapamayacağını incelikle bildirmek; istifa etmek: Sağlık nedeniyle görevinden affını istedi. || Affınıza mağruren, atfınızdan gurur duyarak (esk.). || Affınıza sığınarak, "acıyıp bağışlayacağınıza güvenerek” anlamında kullanılan nezaket sözü,
Cez. huk. Bazı suç ve cezaları ortadan kaldıran yasama ya da cumhurbaşkanlığı tasarrufu. (Bk. ansikl. böl.) || Genel af, kamu davasını ve hükmolunan cezaları bütün sonuçlarıyla ortadan kaldıran yasama tasarrufu, || Özel af, kesinleşmiş bir cezayı kaldıran, azaltan ya da daha haf1! bir cezaya çeviren yasama ya da cumhurbaşkanlığı tasarrufu.
—isi. Allah’ın kullarını bağışlaması, sorumlu tutmaması ve onların günahlarını ve günahlarının cezasını silmesi. (Bk. ansikl. böl.)
—isi. huk. Bir kimsenin kendisini yaralayan, bir organını kesen ya da işlemez hale getiren kişiye karşı "kısas”, "diyet" ya da "hükümet-i adi” hakkından vazgeçmesi. (Görülen zararın türüne göre, af an -il cerahe [yaralama], afan-il cinaye [öldürme], af an-il kat [kesme] af an-il şec- ce [yarma] diye adlandırılır.) [Bk. ansikl. böl.] d Afan-il kısas, kendisine karşı öldürme girişiminde bulunulan kişinin ya da velisinin kısas hakkından vazgeçmesi.
—Verg. huk. Af talebi, bir vergi mükellefinin, ilgili vergi dairesine bir vergiden tümüyle bağışık tutulması için yaptığı başvuru. || Kısmi vergi affı, bir verginin bir cezanın ya da bir borcun miktarında, istek üzerine, indirim yapılması.
—ANSİKL. Cez. huk. Türk hukukunda iki çeşit af vattır: genel af ve özel af. Genel af, toplumsal barış ve kamu yararı düşüncesiyle yapılan yasama tasarrufudur. Genel af yetkisi yasama meclisine aittir. 1982 Anayasası’nın 87. maddesi, genel ve özel af yetkisini TBMM’ye verirken kimi eylemlerden dolayı hüküm giyenlerin af kapsamına alınmayacağını özel olarak belirtir. Bunlar anayasanın 14. maddesinde açıklanan siyasal nitelikteki eylemlerdir. Genel af, kamu davasını ve kesinleşmiş mahkûmiyet kararlarını ortadan kaldırır. Mahkûmiyet kararı kesinleştikten sonra genel af çıkmışsa ceza infaz edilmez, infaza başlanmışsa durdurulur. Genel af, ceza çekildikten sonra çıkmışsa mahkûmiyetin sonuçları olan ehliyetsizlikler ortadan kalkar. Genel afla kaldırılan mahkûmiyet tekerrüre esas olmaz. Genel afla, asli cezalarla birlikte fer’i cezalar da ortadan kalkar. Böylece, asli cezaya bağlı olarak verilen, kamu hizmetlerinden yasaklılık ve diğer ehliyetsizlikler sona erer. Genel af cezayı bütün sonuçlarıyla ortadan kaldırdığı için aftan yararlanan kişi mahkûm olmamış sayılır. Özel af ise yalnız cezayı etkileyen bir tasarruftur. Özel af, cezayı ya tümüyle ortadan kaldırır ya azaltır ya da onun niteliğini değiştirir. Özel af, aksi kararlaştırılmadıkça fer’i cezaları kapsamaz. Özel af yetkisi TBMM ile cum- hurbaşkanınındır (Anayasa md. 87, 104).
Cumhuriyetten sonra çıkarılan başlıca af yasaları:
—1. 26 teşrinievvel 1933 tarih ve 2330 sayılı Af kanunu;
—2. 29 haziran 1938 tarih ve 3527 sayılı istiklal mahkemelerinde hüküm giyenlerle, Yûzellilik- lerin affına dair kanun;
—3. 14 temmuz 1950 tarih ve 5677 sayılı Bazı suç ve cezaların affı hakkında kanun;
—4. 11 mart 1954 tarih ve 6385 sayılı Bazı orman suçlarının affına ve bazı suçlardan mütevellit tazminatın terkinine dair kanun;
—5. 23 haziran 1958 tarih ve 7132 sayılı Bazı orman suçlarının affına ve bunlardan mütevellit idari şahsi haklarının sukutuna dair kanun;
—6.28 haziran 1960 tarih ve 4 sayılı Hürriyet mücadelesi uğrunda işlenen bazı suçların affına dair kanun;
—7. 28 haziran 1960 tarih ve 5 sayılı Silah taşıyan veya bulunduranların affına dair kanun;
—8. 10 mayıs 1962 tarih ve 50 sayılı Asker kişiler tarafından 22-23 şubat 1962 olayları dolayısıyla veya daha evvel bu olaylara esas teşkil edebilecek mahiyette işlenen fiil ve hareketler için ceza koğuşturması yapılmaması hakkında kanun,
—9.16 ekim 1962 tarih ve 78 sayılı Anayasayı ihlal suçundan Yüksek adalet divanınca mahkûm edilenlerin cezalarının kısmen affı hakkında kanun;
—10. 23 şubatı 963 tarih ve 218 sayılı Bazı suç ve cezaların affı hakkında kanun;
—11.3 ağustos 1966 tarih ve 780 sayılı Bazı suç ve cezaların affı hakkında kanun;
—12.26 aralık 1967 tarih ve 977 sayılı Af kanunu;
—13. 15 mayıs 1974 tarih ve 1803 sayılı Cumhuriyetin ellinci yılı nedeniyle bazı suç ve cezaların affı hakkında kanun.
—İsi. İslam inancına göre af, bağışlayıcı olan Allah’a özgüdür (affı İlâhi). Müslü- manlar ölümden sonra, Peygamberin arka çıkmasıyla (şefaat) günahlarından arınıp affolacaklarına inanırlar. Afüv (bağışlayıcı) sözcüğü, Allah’ın 99 adından biridir. Kuran’ın çeşitli surelerinde (Nûr, Âli imrân, Şûra), insanların da birbirlerini bağışlayıcı olmaları gerektiği belirtilmiştir.
— isi. huk. İslam ceza hukuku, suçları affedilmez ve affedilebilir suçlar olmak üzere ikiye ayırır. Affedilemez suçlar beş tanedir: zina, hırsızlık, üzüm şarabı ya da başka bir alkollü içki alarak sarhoş olmak, yol kesmek, namuslu bir kişiye zina iftirasında bulunmak. Affedilebilir suçlar da ikiye ayrılır: mağdurun affedebileceği suçlar ve Devlet başkanının affedebileceği suçlar.
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.
"İnşallah"derse Yakaran..."İnşa" eder YARADAN.
