Yaçam Kaç zaman
Ben bir kelebeğim. Yaşamın rengini görmek için doğdum. Yaşamımın ne kadar zaman olacağını bilmiyorsun saat mi gün mü hafta mı..? ama sonuçta yaşam bana da armağan edildi... ve bunu iyi değerlendirmeliyim. Tek sorun ne ile karşılaşacağımı bilmiyorum ve korkuyorum... Kozamdan çıkarken ilk hissettiğim güneşin sıcaklığıydı... Gözlerimi açtığımda ise Herşey ne kadar da güzeldi .. Rengarenk kanatlarım vardı. Ve bir anda uçmayı öğrendim. Renk renk çiçekler, ağaçlar, dereler nasılda güzeldi. Birbirine bağlı bir dost gibiydi. Bende onlarla dost olmak istedim. Hemen birşeyler yapmam gerektiğini düşündüm. Çiçekleri çok sevdim. Onlarda rengarenkti. Güneş ne güzel parlıyordu. Rüzgar ne güzel ses veriyordu. Ne güzelmiş yaşamak.. Bir an önce görmeliydim herşeyi. Ama nerden başlamalıydım..Bir anda kafam karışmıştı. Hepsinin bir hayatı bir yakın dostu vardı. Peki benim yaşamın nasıl olmalıydı, benim dostum kimdi..?. Kararsızlıkla geçiyordu dakikalarım. Ne yapmalıydım..? Yoksa Yanlız doğup yanlızmı ölecektim.. Hemen uçtum uçtum her yeri dolaştım. Yağmur yağdı bazen saklanmaya çalıştım, bazen rüzgarda savruldum.. Ama hep uçtum saatler geçmişti ama henüz beni en mutlu eden şeyi bulamamıştım. Neydi o..? Dostum yoktu Mutsuzdum...Çiçekler yabancı geliyordu. Kendime birlikte uçacak bir arkadaş bir eş bulma düşüncesi kafamda dolaşıyordu... Beynimi kendi kendime zorlamaya başladım. Ömrüm ne kadar kalmıştı.? Ne olacaktım ben? Bunlarla körelttim kendimi , kanatlarımın rengi solmaya başladı, halsiz kaldım... Böyle olamazdı bu gerçek ben değildim.. Baktım ki Yaşamımı boş yere tüketiyorum, düşünerek kararsızlıkla geçirmemeliydim. Neden ben onlar gibi olmalıydım ki ! Böyle bir şey mi olması gerekiyordu.?. Hayır!!!.. Her çiçek ,güneş, ağaç zaten benim kaynağımdı. Ben onlar ve doğa ile bir bütündük. Hepsine gülümseyerek yakınlaştım. İçime kendi sevgimi kattım. Konuştum. Çiçekten çiçeğe kondum. Yanlızda olsam bir şey bulmuştum. Kendimi bende olan beni bulmuştum. Bir şeylerin Farkına varmıştım ...Sevginin ve güzelliğin zaten içimde olduğunu gördüm. Bu güzelliği veren Yaradana Şükrettim. Herşey yolunda giderken birden bir Kelebek geldi yanıma kondu.. Gülümsedi... Çok güzeldi renkleri..Kanatları kocamandı... Kanadıma dokundu. İçimde oluşan korku uçup gitti..Sadece ona bakarak zaten az kalan ömrümü geçirebilirdim.. Ve MERHABA dedi... Bende HOŞGELDİN dedim...İkimizde sanki aynı şeyleri hissediyorduk. Gülümsedi.. Ömrüm ne kadar kalırsa kalsın Onun yanında son bulsun istedim. Birlikte uçtuk. Birlikte nefes aldık. Onun benden önce gitmemesini diliyordum. Ama ben önce gidersem o üzülür diye de düşünüyordum. İşte bir gün ; Gökkuşağının altından geçerken gücümüzün azaldığını farkettik ikimizde. Yavaşca gözlerimize bakarken bir dalın üzerine düştük. Ve birbirimize bakarken yavaşça gözlerimizi yumduk hayata...Ve Doyamadan SON bulduk... S O N .... Siz biliyormusunuz yaşam kaç zaman?... Farkedemediğin şey ney..?
Toplam Yorum 0
