Ben senin ayrılığı kastederek “Korkuyorsun” dediğimde, başını eğip üzüldüğünü belli edişini sevdim…
Ben senin özür dilerken elini uzatıp parmağınla yüzümü okşamanı sevdim…
Ben senin tıka basa asansörde dip dibe dururken bile, varlığını hissetmem için belime dokunuşunu sevdim…
Ben senin olmadık bir anda kulağıma “Aşksın sen!” diye fısıldamanı sevdim…
Ben senin hiçbir şey söylemeden masanın altında bacaklarımı kendi bacaklarının arasına alıp, gözlerime bakmanı sevdim…
Ben senin yürüyen merdivenlerde sırtımdan sıkıca sarılıp, boynumun kuytusuna sığınmanı sevdim…
Ben senin tedirginliğini, “her an bitebilir” korkunu, elimi sımsıkı tutuşunu sevdim…
Ben senin rahatlığını, “sonsuza kadar bitmez” eminliğini, huzurla gülümsemeni sevdim…
Bütün artı ve eksilerin, bütün iyi ve kötü huylarınla, ben seni sevdim…
