Sen ve ben
Bir ilkbahar soluğu kadar hafif
Yüreği dolduran tek nefeste
Ilık bir geceyi bekleyen uykuda
Doyumsuzluğun içindeki tadı bulabilir miyiz
Kalbi damar damar saran sevinci
Ve ay ışığı kadar büyülü
Ve sevdaların en güzelini
Yaşayabilir miyiz...
Sen ve Ben
Yıkılmazlıkta saklanan
Bitmek ve başlamak
Gülmek ve ağlamak ötesinde bir duygu
Şu bahar rüzgarında savrulan gece
Ve o gecenin tadındaki yaşamı
Avuçlar dolusu mutluluğu
O mutluluk ki yüreğimizin pınarından su içmiş
Gözlerimizden yansıyıp dudaklarımızda şekillenmiş
Bir yağmur tanesi gibi dökülüvermiş avuçlarımıza
Bir bade sunulmuşcasına
İçebilir miyiz
Sen ve Ben
Yasalar koysak kendimizce
Tükenmeyen gücün soluğunda şekillendirsek bu yokluğu
Bir duru bakışa içten bir gülüşe versek
Özlemlerimizi parça parça bölüp
Tutkunun esaretinde zincire dönüştürüp
Sonra da boynumuza taksak
Dünyayı göz bebeklerimizde eritebilir miyiz
Sen ve Ben
Düşsüz bir gerçek olsak apaçık
Ya da duyarlılık
Yeni bir günü çağırsak mevsimlerin ötesinden
Yeni bir an ı yakalasak
Baharın en koyusuyla bulanan
Ve sevdayı alın yazısından öte
O mahur gözlerde okusak
Bir su duru bakışlarda birleşsek
En güzeli
En güzeli şu bahar soluğunun içinde
Tek bir yürekte eriyip gitsek
Dünyaya bir daha geri dönmeyi
İsteyebilir miyiz
Sen ve Ben . . .
