Yeşil Şiir

Baktıkça çoğalır yıldızlar gecede
Parmaklarınla sayılmaz;
Kimi duyulur, kimi duyulmaz,
Dinledikçe çoğalır gecede,
Sesler gelir,
Ya hızlıdan, ya yavaştan.
Her şey kendi dilince konuşur;
Karanlık örtse de üstünü
Gecede devam eder renk renk
Ağacın dalında, rüzgarda;
Her şey kendi rengince konuşur.
Gözlerini kapatır beklerdi;

Biraz gazete satan çocuk elleri, biraz bebek ağlamasıdır.
Tüy gibidir hüzün.
Hafif ve yumuşak, canlı ve ölü… Hayattan ve ölüme dair…
Hüzün, sâdıktır.
Hüzün zordur.
Hüzün güçlüdür.
Hüzün sızıdır. İnce, keskin, sivri… Varla yok arası… Parlak ve göz alıcı, anlık ve güçlü…

Ben müslümanım diyipte
islamiyeti yaşamadıgında
Agla kendine…

Kardeşlerin aglarken senin kahkaların yükselince
Onlar yokluk çekerken sen nimetleri küçümserken
Agla kendine…

Nefsinin arzuları önünde zayıf görünce
Günahların önünde mükemmel olunca
Agla kendine…

münkeri görüpte inkar etmediginde
Hayırı görüpte hakir gördügünde

Pencerene konan kuşlara adını sen koy ,