BEN SENİN EN ÇOK BENDEN GİDİŞİNİ SEVDİM …

‘’ Ben senin en çok bendeki duru bakışınısevdim… Berrak, coşkun bir akarsuda durgun, kırık bir dal gibi bende dalıp giden gözlerini… En çok sende tutunmayısevdim, bakışında süzülmeyi, dalgalanmayı, en çok senin derinliğini sevdim ben... Senden başka bir ben yok, diyen yeşil gözlerini… Hiç konuşmadan,

AŞK__ SA, NE RENKTİR?...


Şimdi size aşktan bahsedeceğim...

Gidip de dönmeyenden,
arkasına bakmadan yürüyenden,
güneşe sırtını dönüp aya yüz sürenden,
ne gidebilen, ne kalabilenden,
yaşanmış ve yaşanılamamış sevdalardan,
sevda deyip de geçilmeyenden söz edeceğim...

Belki dokunmadan yüreğinize, gözlerinizden süzülüverecek ahlar, belki

ŞEHR_İ ŞİİR

Sana hiç bir tepeden bakmadım İstanbul,
Hiç bir kaldırımında yürümedi ayaklarım,
Boğazın kenarında bir çay bahçesinde
Yudumlamadım hiç bir bardak çayını...
Güvercinlerine simit atmadım
Dar vakitlerinde sabahlamadım
Hiç konuşmadık gündüz vakti bile
Göz göze gelmedik hiç seninle...
Bir sabah güneş doğarken

Kendimi her zaman mutlu hissederim.
Neden biliyor musunuz?
Çünkü kimseden bir şey ummam, beklentiler daima yaralar.
Hayat kısadır, öyleyse hayatınızı sevin.
Mutlu olun ve gülümsemeye devam edin.
Sadece kendiniz için yaşayın ve konuşmadan önce dinleyin,
Yazmadan önce düşünün, harcamadan önce kazanın,
Dua etmeden önce bağışlayın,

Bu Çiçek, Senin İçin

Doruktan senin için kopardım bu çiçeği
O sarp bayırdan hani, suya iner eteği
Kartalın bildiği yalnız ve yaklaşabildiği
Sessizce seprilmişti kayanın çatlağında.
Gölgeler yıkıyordu burnun sağrılarını
Açıkça görüyordum: bir yengi alanında
Nasıl kızıl ve parlak bir utku anıtı
Olanca görkemiyle bir anda kurulursa