Ne zaman ağlayan birini görsem içim acısa da yine de sevinirim. Çünkü bilirim ki ağlayan kişinin kalbi henüz nasır tutmamıştır. Katılaşmamıştır yüreği. Kalp ağlamazsa gözyaşı da akmaz denir ya. İşte onun gibi. Sevindiğimizde atılan kahkahalar kadar, üzüldüğümüz zamanlarda dökülen gözyaşları da bir o kadar değerlidir.
Bir düşünürün dediği gibi "Gözyaşı, çekilen sıkıntıyı ve bunun beraberinde gelen hakikati değiştirmez . . .

Aşk kapıyı iki kere çalar mı?
Ben çalmaz diyorum yüreğim ise inatla çalar diyor.
Hâlbuki o yürek kapısı ilk çalındığında ne rüzgârlar, ne tufanlar görmüştür.
Onu unutana kadar ne isyan perdeleri oynamıştır.
Kendine biçilen rolü kendine yedirememiş hırçın bir dalga gibi önüne gelen her neyse yıkıp geçmiştir.
Yürek gözüyle görüp, sevgiyi yaşamak ve sonsuza dek sürsün ister.
Ummak hey hat . . .

. . .

Bugün; Aşk’ın Günüdür. Aşk’ın Günü Her Gündür…


Bugün; çığlıkların suskunluklara dönüştüğü gün. Bugün; aşkın doğasının aklın doğasını parçaladığı gün. Bugün, ellerinde bir yaprağın can bulduğu gün. Kelimelerin cümle olmaktan vazgeçtiği, gözyaşlarının akıp akıp cehennemi tükettiği gün. Sonsuzluğun tanımının aşk olduğunun anlaşıldığı, gözlerindeki hareleri esamemin zapt ettiği gün. Bugün sonsuz hükmedişle kalbime ebediyen . . .

En Son Nefesimde Sana Kavuşup Ayak Uçlarında Ölmek İsterim

. . .