Kedinin Gözüyle
VIP Bir Dünyalı
BÖLÜM 6
06112005
Sponsorlu Bağlantılar
Kuru siyah bir şey şekilsiz bir taş parçası gibiydi.. Beton zeminde yuvarlandı ve bir köşede durdu. Tanımadığı ama aslında bütünlüğünü oluşturan bir dünyada sağından solundan gecen uzun devlere(insanlar) bakıyordu o soğuk zeminden..
Aradabir gecen bu devlerin ayaklarına carpıp sağa sola gidip geldi takii o soğuk betondan yumuşak toprağa düşene kadar. O hoyratça dolaşan devlerin hiçbirisinin ilgisini çekmemişti, yumuşak toprak sanki buz gibi betondan daha sıcaktı bir an içini ısıttı derken; bir devin ayakları altında ezildi ve biraz daha derine gömüldü o yumuşak toprağa.
Aslında üzülmesi gerekirken toprağın daha da içini ısıtan sıcaklığıyla ezilmeyi düşünmedi daha da ısınmıştı çünki.. O duyarsız devlerin gürültüleri daha da uzaklaşmıştı sanki ve ona huzur verdiğini hissetti, iç güdüsel o sıcaklığa dahada yakınlaşmak için çabaladı durdu sonra inanılmaz bir şey oldu o çelimsiz bitik şeklinde değişmeler başladı, çatladı kabuğu ve beyaz kollarını doladı o sıcaklığa, o toprağa... Toprak sıcak kanlıydı red etmedi o kolların kendisini sarmalamasına; oda kucak açtı bu tohumun kollarına...
Günler geçti artık o çelimsiz gibi gözüken hatta taş parçacığı gibi olan tohum artık toprakla bütünleşmişti ama bu seferde sıcaklıktan içi yanar olmuştu. Serinlemek için topraktan, o sıcaklıktan uzaklaşmaya çabalamaya başladı ve derken o karanlık topraktan bir serinlikle aydınlandı; gökyüzünü hissedebiliyordu ve kendine yetebiliyordu artık o çelimsiz halinden uzak hızla o gökyüzünde serinliğe kavuşma çabasıyla yanıp tutuşmaya başlamıştı her gün uzuyordu ona kavusmak için kollarını açtı(yapraklar) ve daha da arzuyla yanarken birden o hissetiği pırıltıyı daha iyi görmek istedi ve goncası açtı artık ışıl ışıldı herşeyi görebiliyordu aldığı her nefeste geriye mis kokular bırakmaya başladı. Sonra bir zamanlar ayaklarının dibinde süründüğü o dev(insan)leri daha iyi görüyordu; birden ürperdi genemi beni ezecekler diye bu ürpertiyle dallarından mızraklarını(diken) cıkardı kendini savunmak için...
Olağan üstü bir şey daha oldu o devler ona doğru yaklaşıp koklamaya başladı ama o korkmuştu; ezilmekten .
Tek tek geldiler kokladılar onu artık değer veriyorlardı ona neydiki bu sebep? Bu devler önce ayaklarının altında ezmişlerdi önceleri şimdi ise onu koklayıp seviyorlardı...
Hayat bir şekilde anlamsız geldi ama yaşam savaşında o galip çıkmıştı bir çok mağlup olanın arasından.. Artık MUTLUYDU SEVİLİYOR ve DEĞER VERİLİYORDU.....
İşte arkadaşlar;
Dün ne idik bugün ne olduk. Değer yargılarımız her an değişir yanlış kararlar alınabilir, sonuç her zaman bir tohumun başından geçen bu hikaye gibi bitmeyedebilir ama yaşam bu evrendeki dünyada hep böyle gelmiştir. Kimimiz gülerken kimimiz ağlarız müşgül durumda iken kendi kendimize ağlamaktansa bir tohumun gösterdiği beceriyi kendimize örnek almamız gerekir.
Hiç bir zaman değer yargılarımız insanların görünüşüne göre olmamalı onların içlerini kalplerini bilmeden hareket etmemeliyiz, görüntüyle kartvizitle hayatta sağlam bir yer edinemeyiz taki kalplerin derinliklerine işleyene dek...Sevgiyi paylaştığımızda ısınıp yeşerdiğimizde gülüp güldürdüğümüzde anlam kazanır bu yoldaki tüm mücadele.
Siz siz olun kişileri görsellikten uzak duygusal yaklaşımlarına dostluk ve arkadaşlıklarına dahada önemlisi paylaşımlarıyla tartın insanları. Sevginizi hissetirin, değer verdiğinizi bellirtin ve kendinizi saf duygularla ifade edin.........
Sevgiyle dolu tomurcuklarınız bol olsun.
Saygılarımla.
kompetankedi Son düzenleyen kompetankedi; 30 Mart 2006 20:08
