Dostu Olmalı İnsanın
Saate bakmaksızın kapısını çalabileceğin bir dost'u olmalı insanın
,nerden çıktı dememeli ,isteklerini bilmeli ve dinlemeli,hatta sormadan
,söylemeden anlamalı ,arka bahçeye dikilmiş ,varlığını gizliyen ,büyüyen
vefalı bir ağaç gibi
köklenmeli ,hayatında ihtiyac duydugunda o sıcak gölgesine
yaslanabilmeli,kavuklarına saklanabilesin,dalları yorgun başına omuz
olmalı ve yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı yeri geldiğinde,en
mahrem sırları verebilmelisin yada nebilim yüreğindeki en derin yaraları
açıp gösterebilmelisin,sadece alkışlandığında değil,asıl yuhalandığında
koluna girebilmeli ,milletin içindeyken övmeli ,başbaşayken
tartışabilmelisin ve sen öyle güvenmelisinki,kızdığında da ,okşandığında
da saçlarını ,bunun iyilikten olduğunu bilmelisin,hataların teklifsiz
kefili olmalı ve günahlarının tek şahidi,seni senden iyi bilen,sana senden
fazla güvenen ,bir sırdaş olamalı,gözbebekleri bulutlandığında yaklaşan
fırtınayı sezebilmeli ve sen ağladığında onun gözlerinden yaş
gelebilmeli,yıllarca birbirini tanımakta ve sorgulamakta geçen sevme
duygusunun,cesaretle ,ihanet arasında gidip gelen salıcağın sınavında
birbiriyle kaynaşmış iki sevdalı gibi güvenle kilitlenmeli eller,hayatın
bütün zorluklarına rağmen dostluğunu koruyabilmeli,acıları birlikte
gögüsleyebilmeli,hayata yenik düşürmemeli böyle dostluğun ,böyle sevginin
kıymetini bilmeli insan,