Meleklerin Gölgelediği Adam
Ensardan yetmiş kişi Resulullah (s.a.v)'le Birinci Akabe Biatı'nın yaparlarken, Abdullah b. Amr b. Haram Ebu Cabir b. Abdullah da onlardan biriydi...
Resulullah (s.a.v) aralarından reislerini seçtiğinde Abdullah b. Amr reislerinden biriydi...Resulullah (s.a.v) onu kavmi Beni Seleme'ye reis seçti.
Medine'ye döndüğünde canını,malını ve ailesini İslam'ın hizmetine adadı.
Resulullah (s.a.v)'in Medine'ye hicretinden sonra da Ebu Cabir gece gündüz Resulullah (s.a.v)'le birlikte olmakla mutluluk verici her şeyi elde etti...
Bedir savaşına bir mücahid olarak katıldı ve kahramanca çarpıştı. Uhud savaşında ise müslümanlar savaşmaya çıkmadan öleceğini görür gibi oldu. Geri dönmeyeceğine dair kuvvetli bir his içini kapladı. Kalbi neredeyse sevinçten uçuyordu. Yüce sahabi, oğlu Cabir b. Abdullah'ı yanına çağırıp şöyle dedi:
"Bu gazada öleceğimi zannediyorum. Belki de müslümanlardan ilk şehid ben olacağım. Allah'a yemin edrimki, Resulullah (s.a.v)'tan sonra senden başka daha çok sevdiğim birini ardımda bırakmıyorum... Borcum var, borcumu öde ve kardeşlerine hayrı tavsiye et..."
Ertesi gün sabahleyin müslümanlar Kureyş ile karşılaşmak için çıktılar...
Güven içindeki şehirlerine büyük bir orduyla saldırmak için gelen Kureyş ile...
Şiddetli bir savaş başladı. Resulullah (s.a.v)'in yerlerinde kalıp asla terk etmemelerini emrettiği okçular olmasaydı, müslümanlar daha başlangıçta neredeyse kesin bir zafer olabilecek olan çabuk bir galibiyet elde ettiler. Kureyş'e karşı bu ani zafer onları yanılttı; dağdaki yerlerini terk ederek kaçan ordunun ganimetlerini toplamaya koyuldular.
Kureyş'in süvarileri, müslümanların arkasının tamamen açıkta kaldığını görünce hemen dağınıklıklarını toparlayıp, arkadan ani bir hücumla saldırdılar ve müslümanların zaferini yenilgiye dönüştürdüler...
Bu korkunç savaşta Abdullah b. Amr veda eden bir şehid gibi savaştı...
Müslümanlar savaş sonrası şehitlerine bakmaya çıktıklarında...Abdullah b. Cabir de babasını aramaya koyuldu. Onu şehitler arasında buldu ve müşrikler diğer kahramanları parçaladıkları gibi onu da parçalamışlardı...
Cabir ve ailesinden bazıları İslam'ın şehidi Abdullah b. Amr b. Haram için ağlamaya başladılar . Resulullah (s.a.v) onlara ağlarken rastladı ve şöyle dedi:
Onun için ağlasanızda ağlamasanızda melekler onu kanatlarıyla gölgeleyecektir...
Resulullah (s.a.v)bir gün oğlu Cabir'e şöyle dedi:
"Ey Cabir! Allah başkalarıyla sadece perde arkasından konuştu; ama babanla yüz yüze konuştu...
Ona "Ey kulum ! Benden dile sana vereyim." dedi: O: "Rabbim! Senin yolunda bir daha öldürülmek için beni tekrar dünyaya döndürmeni istiyorum."dedi.
Allah ona:"Ben daha önce, ona bir daha geri döndürülmeyecekler, demiştim."dedi. Bunun üzerine şöyle dedi:"Ey Rabbim! Benden sonrakilere (dünyadakilere) bize verdiğin nimeti haber ver."
Böylece Allah şu ayet-i kerimeyi indirdi:
"Allah yolunda öldürülenleri ölü zannetmeyin, onlar hayattadırlar ve Rablerinin yanında rızıklandırılmaktadırlar. Allah'ın, fazlından onlara verdiğiyle sevinç içindedirler ve ardlarından kendilerine yetişmeyenlere müjde verirler... Onlar için bir korku yoktur ve onlar üzülmezler..."(Al-i İmran, 169-170)
Allah'u Teala onlardan razı olsun...
