Eisenhower Doktrini

Orta Doğu'da, komünist bir devletin tehdit ya da saldırısına uğrayacak bir ülkenin bizzat yapacağı talep üzerine, Amerika Birleşik Devletleri'ni, ekonomik ve askerî bakımdan müdahalede bulunmakla görevli kılan politikaya verilen ad. 1956 yılında patlak veren Süveyş bunalımı sırasında, SSCB'nin Yakın Doğu olaylarına karışmasına ve bu olaylar üzerine Moskova'nın Mısır'a askerî yardımda bulunmasına verilen bir cevap niteliğindeydi. Zamanın ABD Başkanı Eisenhower tarafından önerildiğinden "Eisenhower Doktrini" adıyla anılır. Senato ve Temsilciler Meclisi'nin 7 Mart 1957'de aldığı ortak bir kararla onaylandı. Bu doktrin sayesinde, NATO ile SEATO kuvvetlerinin bulunduğu bölgeler arasındaki boşluk dolduruldu. İlk uygulaması Lübnan hükümetinin talebi üzerine, ABD deniz piyadelerinin bu ülke topraklarına çıkarılmasıyla oldu (Temmuz 1958).