HASRETLİĞE İNTİZAR
Ayrılık günlerinin şafakları atanda,
Kapanıp dizlerinde yıllarca kalamadım.
Varlığımda küçüldüm,kahroldum yokluğuna,
Kahve gözünü öpüp,saçını koklamadım.
Ne hancılar bıraktım ne de kervansaraylar,
Yürüdüm yollarından ,geçti mevsimler aylar,
Akşam karanlığında su dökündüğün çaylar,
Sırrıma ermediler,aradım,bulamadım.
Gezmişsin bahçesinde bin bir renk çiçeklerin,
Rastladım rüzgarlarda uçarken eteklerin,
Kahroldum kıskançlıktan;kırılsın bileklerin,
Güllerden sakındım da elinde solamadım.
Naim ÖZDAMAR
