Gittin,
Dudağıma,çocuksu susuzluğumla asla doyamadığım öpücüklerinden birini kondurup gittin.N’ olur öyle bakma bana, dedin en son...daha birkaç dakika önce,gözlerimde varlığınla alevlenen yaşam sevincinin yerine, boyun eğmiş,donuk ve daha şimdiden hasretinle kavrulmuş bir karanlığa bırakıp gittin...
Dolmuştu zamanın.
Yüreğimdeki kum saatini,o göz açıp kapayıncaya kadar geçen ‘sen’ den, sanki asırlarca tükenmek bilmeyen ‘sensizliğe’ tersyüz ederek gittin.içimde ,günlerdir yokluğunla zayıflamış, kalbi kupkuru kalmış aşk çocuğunu sevginle emzirme sarhoşluğuyla delirdiğim şu üç saatin içindeki yüzlerce ‘an’ ı ‘anı’ ya dönüştürerek...
