SAGOPA - GÖLGE HARAMİLERİ


Verse 1:

Akar sular dönmez geri tıpkı gençliğim gibi, bebekti ceninin ergeni, bir erdi büyümüş meyvesi.
Sakal-bıyıkla geride kaldı Yunus'un hamlık evresi, sivilce-akne katledildi soldu yüzümün güneşi.
Ve çivisi düşmüş tablolarda bir resimdi kendisi, kükreyen şu gökyüzünde kuşun kilitli kafesi.
Tersi döndü güvenin ansızın belirdi dostun hilesi, fincan kahve içtim kursağımda kaldı telvesi.
Kırıştır yalan *****si, baştan akıl alır ya cilvesi.
Yıkar geçer bir dostun düşmancasına hamlesi.
İki boy aşmış ihanetin ki kat'i yok bahanesi, hayrından umutsuzum getirme bari şerrini.
Ve hepsi aynı yolda yolcu onca bedenin kellesi, meydan önüne dizilecek ve alınacak ifadesi.
Dualar olmasaydı kim kovardı kalleş iblisi? kalbim ak da pak da desen yüzünden yansır pisliğin.

Nakarat:
Altın harflerle yaz mahlasımı. halvetim kasvet, kem gözlere şiş!...
Cadü ya herru!...ya merru!...kafkef, gölge harâmilerine bir selam çak!...
Abile ğatladı, demlenir simam, nüşinrevan'dan handan ummam ben.
Ahu-yi felek mum, ben şamdan. düşmez kalkmaz bir Allah'tır uyan!...

Verse 2:
Sago sus!...husus derin çukurda içince sin, pusu kuran huşû içinde gözlerinde kin belirgin.
Vay senin şu kindar halin. hin planların var hin. cenin büyüdü savaşa girdi silahlarımı bana verin.
Yardan sarkıttığın dostlarından kaçının ipini tuttun? onlar güldü, sen somurttun. kalbinde kaç gül kuruttun?
Hatıralarından yüzde kaçını unuttun? senin adını anmamak şartıdır dostluğumun.
Rapten olma gökyüzünün güneşi sago bu benim yüzüm. gölgeme sığınır manâ özüm, hicran çölüne düştüm.
Yüz pınar yaş akıtsın gözüm. kendi başıma öğrendim, kendim büyüdüm. dudaklarımla gömdüm.
Sanma şahım herkesi sen sadıkâne yâr olur. herkesi sen dost mu sandın belki ol ağyâr olur.
Sadıkâne belki ol âlemde serdâr olur, yâr olur ağyâr olur serdâr olur didâr olur.

KÖTÜ İNSANLARI TANIMA SENESİ - SAGOPA


Yunus Temmuz başı yol sonu elinde çiçek bekler
Geçen hergün için kapıma çelenk gönder
Kahır bu adamı yere devirdi kulaklarım sağır
Hoş sesinle bana bağır, hafiflesin yüküm ağır
Gözüm ağladıkça gamzelerim gülmemekte
Ruhum yıpranmadıkça kalemim hareket etmemekte
Nefesle inşa ettiğim sözüm kulaklarına borçtur
Şeytan güvendiklerimi gömdü, Lan ne iştir
Ne olur üzme kendini, güneş habercisi geceler
Zorlasam da çıkmamakta ağızdan, o kolay heceler
Hiç bilmediğim bi yerde en çok bildiklerim değil
Onları silmek isteyenlere karşı muharebedeyim
Elim Bir kitaptır arkadaşım, muhabbeti yarım kalır.
Zaman sanığım olsa şimdi, idam ederim adı kalır
Senden korkum olmasa kurşun, kafama ellerim hediye alır
Anlaman zor ya neyse, ahım gider vahım kalır
Kötü insanları tanıma senesi, can çekişmekte adımın beş hanesi
Yaşamdan soğumanın çoktur bahanesi
Günden güne yırtılmakta kalbimin 12 perdesi
Korkutur cesaretimi iradesizlik zillesi


Bak dayandım olmadı, çek silahımı vur
Elime belime varmıyor affet
Bugünüme kusrum var
Dostum canımamı kastın var
Kim hekimse hakimim olsun
Tek duvara tek kafa depremim olsun
Sus yaralama şansın var
Sago kaç firara hakkın var (2)

Benim gerçekliğimin ölümsüzlüğü yaşatmakta hüznümü
Kendimi kendime hediye ederek kutladım son doğum günümü
İnanmasanda geçer zaman, nöbet vaktin dolacak
Aslan sabrın tadıda acı da olsa, tatlıdır ya mevyan
Bakacağım tek yön ölüm
Doğru notayı izler gözüm
Rüzgara emanet sözüm, hasretlerle yandı gönlüm
Yalnızlığım kalbime zulüm, korkutmakta heran ölüm
ben bir pembe diziyim hergünüm bir ölüm
Dişlerimden gardiyanlar, hislerimden çağlayanlar
Kirlerimden bataklıklar, kemiklerimden korkuluklar
Parmaklarımdan sivri bıçaklar yaratıp
Savunup kalemi, sırrı açmak cinayettir
bir kilo altın sukunettir.
Toprakla aramdaki mesafe kadar hayat değil uzun
Adiler yoluma tuzak kursun, geri teper her efsun
Yunus un gözleri kara bulutlarla dolsun
yok elimde sabırdan öte bir .....



Bak dayandım olmadı, çek silahımı vur
Elime belime varmıyor affet
Bugünüme kusrum var
Dostum canımamı kastın var
Kim hekimse hakimim olsun
Tek duvara tek kafa depremim olsun
Sus yaralama şansın var
Sago kaç firara hakkın var (2)