Gül İle Bülbül
Bir genç vardı. Orta boylu, kumral, badem gözlü. Bir de güzeller güzeli vardı. Bülbülün gülü sevdiği gibi seviyordu. Bülbülün aşkı kadar saf bir o kadar içten. Genç, kızı arkadaş ortamında tanımıştı. Günler geçti. Onlar giderek yakınlaştı. Bir ara güzeller güzeli uzaklaştı. Genç gecelerce nedenini düşündü. Ama güzeller güzelinin bu tavrına bir anlam veremiyordu. Bir gün karşısına bir güzel daha çıktı. Onunla yakınlaştı. Ama bülbül güle hala vurgundu. Onsuz yapamazdı. İki ateş arasında kalmış gibiydi. Tercih yapması gerektiğini biliyordu. Kim bilir. Belki de güzeller güzelinden bir işaret bekliyordu. Sonra anlaşıldı ki. Güzeller güzeli kıskanç bir arkadaşının kurbanı olmuş. Bülbülü bunun için terk etmiş. Bülbüle sormadan. Sadece arkadaşının sözüyle onu karanlık bir kafese itmiş. Günler geçti. Olay anlaşıldı. Gül bülbüle bülbül güle kavuştu. Her şey iyi gidiyordu. Sonra araya mesafe girdi. Fakat biter mi Gül ile bülbül aşkı. Bitmez demek isterdim. Ama bitti. Mesafe girdi. Gül Bülbülü bir kez daha karanlık kafese itti. Kırgındı, üzgündü, moralsizdi bülbül. Sığınacak bir liman arıyordu. Korkunç bir fırtınadan kaçan bir gemiydi. Bir liman bir liman arıyordu buğulu gözleri
E.Hırlak
