YAĞMUR BEKLEMZLER NİLÜFERLER
yarının eşiğinde kendinden
önce büyüyen sözcüklerle
sevişmeyi öğretir ruhuna
dar gelen bedenin
ıskalamaya gelmez yaşam bilen bilir
bu yüzdendir her şair
çıngıraklı yılan dişi biriktir
uzun yolculuğun başında
ilk makas değiştirdiğin yerde
kanar ve kanatır her dokunuş
yırtıklar açılılır göğsünde
suya toprağa ateşe dön yüzünü
yağmur beklemez nilüferler
kar beyazı gecede
hidrojen atomu karşılığında
şeytana kiralayıp ruhunu
tuvalinden yasağı kaldırır ellerin
uykusuz uyku nöbetinde
bedeninde vurulur ikizin
çarmıha gerili izlerken kendini
anlarsın tanrıların ihanetini
bir anda yaşlandığın o sabah
bulacağın korkunç gerçek sensin
surları kurtarmak neye yarar düşende şehir
kurumadan avuçlarında kan
şiirin rahmini giyin
tut yaşamın tutanağını
nöbet senin
