Ektiğim umutlar kurudu kuruyacak
Bir damla sevgi bile yağmıyor çorak tapraklarıma
Yüzüm yok artık hayata tebessüm etmeye
Sensizliği ikram ediyorum aciz gönlüme
Ve şimdi ne ben yaşıyorum,
Ne de çoktan kuruyan umutlarım
Şimdilerimde saç baş dağınık, üst baş perişan
Mevsimi de çoktan geçmiş Aşkın,
Getireceğim güller de soldu zaten
Hatta sonbaharın sararan ilk yaprağı bile düştü
Randevusuna sadık kalmadı ayrılık,
Kapıyı bir ömürlük erken araladı
Keserim yerden ayaklarımı olur biter
Zaten üçtür ısrar edip duruyor,
Üstüme üstüme gelen sensizliği,
Artık geri çevirmeye yüzüm kalmadı
Nefes alışlar acı veriyor sancılı yüreğime
Hayallerimi gömmek için yer bakıyorum
Bu sevda uğruna çok savaşlara girdim
Bir o kadar da kayıp defnettim gönlümün mezarına
Kazanmak için direndim; ama yenildim
Bir daha denedim, bu sefer daha iyi yenildim
Şimdi siyaha boyuyorum güneşimi
Görmesinler diye istifa eden bedenimi
bana aittir
