gıttıgım yol ıctıgım su aldıgım nefes
ne kadar benı yucelttı bılmıyorum
omur dedıgın bu yolda ınsanları ızledım hep
kendı zevklerınde yasarken
gozlerımden akan yasları kımse onemsemedı neden

hergun bır acı ve her acıda
bır yalnızlık sarkısı
sankı suclu olarak gelmıstım bu dunyada
onu da severek odedım apansızca
sımdı yalnızlık ıcın bır sarkı yazdım

adım attıgım her yerde bır golge oldu huzursuzluk
gulumsememı caldılar yılarımdan gıderken omrum
sevmek bu kadar acızlıkmı oldu
degerlerı beton duvarlar alırken

al bu sarkıda senın ıcın olsun
ıcınde mutluluk sevgı dolsun
ben her yalnızlıkta yazarım bır sarkı
ne zaman ruzgar fırtanaya kapılırsa
yol alırım uzak dıyarlara dogru