El -2-
isim
Yakınların dışında kalan kimse, yabancı:
"Kâtip benim ben kâtibin el ne karışır!"- Halk türküsü.
Atasözü, deyim ve birleşik fiiller
- el ağzına bakan, karısını tez boşar
- el arı düşman gayreti
- el beğenmezse yer beğensin
- elden gelen öğün olmaz, o da vaktinde bulunmaz
- elden vefa, zehirden şifa
- el elin aynasıdır
- el elin eşeğini türkü çağırarak arar
- el elin nesine, gülerek gider yasına
- el eliyle yılan tutulur
- ele verir talkını (veya telkini), kendi yutar salkımı
- el için ağlayan gözden olur
- el için kuyu kazan, evvela kendisi düşer
- el için yanma nara, yak çubuğunu bak keyfine
- el ile gelen düğün, bayram
- elin ağzı torba değil ki büzesin
- el iyisi olmak
- el kazanıyla aş kaynamaz
- el kazanıyla aş kaynatmak
- el yumruğu yemeyen kendi yumruğunu değirmen taşı sanır
Birleşik Sözler
- el adamı
- el âlem
- elgün
- el kapısı
- elkızı
- eloğlu
- yedi kat el
