a. Külte konu olabilecek bir nesne ve kişinin varlığı, b. Bu nesne ya da şahıstan insana zarar gelebileceğine ilişin inancın varlığı, c. Bu inancın sonucu olarak faydayı sağlayabilecek, zararı uzaklaştırabilecek ziyaretler, adaklar, kurbanlar vb. uygulamaların varlığı.
“Başını alıp bakacak olsam başsız ağaç, Dibini alıp bakacak olsam dipsiz ağaç”
Altın yapraklı boz kayın, Sekiz gölgeli mukaddes kayın, Dokuz köklü, altın yapraklı mübarek kayın, Ey mübarek kayın, sana kara yanaklı, Ak kuzu kurban ediyorum.
Öt benim sarı tanburam, Senin aslın ağaçtandır, Ağaç dersem gönüllenme, Kırmızı gül ağaçtandır. Ali Fatma’ nın yari, Ali çekti Zülfikar’ ı, Düldül atının eğeri, O da yine ağaçtandır.
Ağaç ağaç dir isem erilenme ağaç, Mekke ile Medine’ nin kapusu ağaç.
“Sen ateş anamız. Açları doyurdun, üşüyenleri ısıttın. Karanlık gecelerde bizi kötü ruhlardan korudun. Siyah yanaklı beyaz koç sana kurban olsun.”
“Kurt belki de çok eski çağlarda Türklerin totemi olabilir; ancak Göktürk döneminde bir totemden ziyade semboldür. Kurt başlı sancaklar Göktürk devleti yıkıldıktan sonra da unutulmamıştır. Çin imparatorları Türk kavimlerine Kağanlık unvanı verirken davul ve kurt başlı sancağı birlikte vermişlerdir.”