Bu gece uyku tutmadı, sabaha kadar düşündüm.
Elim telefona varmadı, bin bir parçaya bölündüm.
Yüreğim hiç bu kadar acımadı, yerlerde süründüm.
Ruhum huzura varmadı, yinede herkese mutlu göründüm.
Yeter artık deyip duvarlara vuruyorum.
Bu da yetmez çevreme huzursuzluk veriyorum.
En değerli varlığa bile kötü davranıyorum.
Sensiz hayata devam edemiyorum.
Attım mektuplarını demiştim ama yalan söyledim.
Unuttum demiştim ama kalbime dinletemedim.
Nasılsa hiç sevmedi diye beynime işledim.
Yine de sensiz bu hayatı sürdüremedim.
Her şeyden koptum çoktan, eskisi gibi olamam.
Hayat kocaman bir yalan, artık kendimi kandıramam.
Sen vicdansız bir şarlatan, daha boş yere ağlayamam.
Ben zavallı bir kurban, aldığım yaraları ebediyen saramam.
zeynep kazmaz
