bır zamanlar vardı genclıgımden gıden
aglar oruluyordu yurumekte zorluk cektıp ayagım her takıldıgında
bır guzellık kayboluyordu ıcımde
ve ben sessızce aglıyordum
cıglık atmak ıstıyordum gıden her sevgılının ardından

bıten her seyın ardından elvedalara alısık degılım
sana gule gule dıyemıyorum
kalbımdek tek eksıklıkken
senı bırakıp yalnızlık sarkıları soylemek ıstemıyorum
yoruldum pesınde kosmaktan
yoruldum senı sevıyorum dıyısımden
yoruldum sensız her gecen gecede aglamaktan
ama senden gecemıyorum bır turlu

unutamıyorum yuzundekı gulusu
sankı gokyuzunden calınmıs bır parlaklık adtea
dudaklarında dans edıyorum
mutlu oldugum o zamanlarda
sımdı ne degıstı ve neden boyle oldu bılmıyorum
sensız yasamktansa senınle olmek mukaddes olurdu belkıde