Bir sonbahar yağmurun da rastladım sana
Islamıştı körpe fidanı andıran bedenin
Elbisen narin vücuduna yapışmış
Hatları sokak lambasının ışığının altında
Görenlerin nefesini kesiyordu
Oysa sen belki de farkında bile değildin
Yarattığın o muhteşem görüntünün
Sığındığın duvar dibin de tir,tir titriyordun
Bakışların bir sokak kedisi kadar masum
Bir ceylanın ki kadar ürkekti
Tanrım bu nasıl bir güzellikti böyle
Kendimi alıkoyamıyordum bir türlü
O muhteşem güzelliği seyirden
Kendimden geçmiş adeta donmuştum
Bilmiyorum ne kadar öyle kala kalmıştım
Dudakların da belirip yüreğimi yakan
Gülümseyişinle kendime geldim
Hiç tereddüt etmeden üzerimdeki
Yağmurluğu bir çırpıda çıkartarak örttüm
O muhteşem güzelliği gizlemek istercesine
Ellerimi ceplerime sokup tek bir kelime
Bile söylemeye cesaret edemeden
Sırtımı dönerek dudaklarım da
Bir sevda türküsüyle gecenin karanlığında
Bir hayalet gibi gözden kayboldum
Her sonbahar yağmurların da
Sokak lambasının altın da saatlerce
Yağmurdan sırılsıklam olmuş bir halde
Karşıdaki duvara umutsuzca bakan birini
Görürsen eğer bil ki o benim…
mustafa ata
