GüNüN DuaSı
Sorgusuz sualsiz yaşanan bir hayatın sonunun geldiğini hissettiğine mi ağlıyordu genç kız,yoksa yüzlerce sorunun bitmeyen cevapları,bitmeyen soruların yüzlerce cevapları mı ağır gelmişti yüreğine?Soğuk ve yağmurlu bir Aralık akşamı,gözyaşları,yağmurun caddeleri ıslattığından daha fazla ıslatıyordu yüreğine.O gece düşünmeden,sadece tek kudret sahibinin Allah olduğuna' inanarak' bindi arabasına.Ne şiddetli yağmurun önünü görmesine mani olduğunu önemsiyordu,ne de bu tehlikenin onu ölüme götürebilme ihtimalini.O gece ilk defa ölmek ihtimali nefes almak kadar kolay gelmişti ona.Korkusuzdu ölüme karsı çünkü ölüm ne kadar da basit kalıyordu.Boşuna değildi bu gözyaşları.Zira geçmişindeki sekiz-dokuz ay hakikat yüklenmiş,genç kızın kapısına kadar getirmişlerdi.Rabbi 'birisini' vesile kılmak istemiş,o zatsa sanki kendisinin vesile olduğunu bilir gibi aylarca Hakkı anlatmaya devam etmişti yılmadan.Genç kız aylar boyunca kendisine Allah rızası için yardım elini uzatana kızıp bağırsa da,aylar sonra' Allah razı olsun' diyordu işte kalbinin en derininden.Vicdan nefis savaşı uzun sürdü.Nice önyargıya,temelsiz bilgiye,ve kalıplaşmış fikirlere karşı verdiği savaştan yorgun düşmüştü o gece yüreği.Her sorunun cevabının verilmeyeceğini zannederken,soru bitiyor lakin cevap bitmiyordu.Yorgundu çünkü adını daha tam koyamadığı bir his onu Hakka çağırıyordu.İçinde bir yer sızlıyordu ve bunu dindiremiyordu.Yorgundu çünkü öğrendiği her hakikat,yapılanlara bağdaşmıyordu.Herkes Allah'a inanmaktaydı,fakat garip bir şekilde O'na karşı sorumluluk duymaktan gafildi yürekler.Yorgundu çünkü aylardır vicdanı ile savaş veriyordu.Nefsinin aldığı kılıç darbelerinin nedeniydi cehaletti.Nefsine olan cehaleti,Rabbini bilmesini engelliyordu.Gözünde yaş,kalbinde dua ile bindi arabasına.Yol yaş,kalp yaş,göz yaş ilerliyordu.Bir kız çocuğunun süslü bir bebeği istemesi kadar istiyordu hak olanı.Belki ömrü boyunca bir daha yaşayamayacağı kadar açık kalp ile soruyordu' NE DİNDİRİR YÜREĞİMDEKİ BU ACIYI?'diye...Orta okul yıllarına döndü birden.Bir gece çok korkmuştu teyzesinin evinde.Karanlık odada tek başına uyumak ürkütmüştü onu.Hala zifiri karanlıkta uyuyamazdı zaten.Gecenin bir yarısında uyandırdığı teyzesi dua etmesini söylemişti ona.Kalbi göğsünden fırlayacak gibi korkuyla atarken okumuştu ihlas suresi'ni ellerini açarak Allah'a.Ne dediğinden habersiz,o yaşından beri gece dua ederdi Rabbine.Simdi neyi bekliyorum düşündü bir an. Şimdi dua zamanı olmalıydı.Açık ve basitti her şey.Sıra yok,beklemek yok,düşünmek yok.Dilemek var,istemek var,ummak var.Elleri direksiyonda,kalbi el açmış Allah'a,diledi genç kız. "Allah'ım" dedi,bana hak olanı göster' bana hak olan ne ise onu göster.'Okulların tatil için ettiği kar duası kadar hızlı alacağının zannetmiyordu duasının cevabını.Ama merhametlilerin Merhametlisi bir nur yolladı kulunun ruhuna.Kalbine doğan nur,sanki genç kızın dilinden dökülecek birkaç kelimeyi bekliyordu konmak için.Gece' gündüz'e döndüğünde iki kelimelik ilahi bir emir ile aşıyordu genç kız yolları:NAMAZ KIL...Tek hatırladığı hakkı dilediği ve karşılığında kalbine işlenmiş bir namaz emriydi genç kızın.Arabasından indiğinde yapması gerekeni adi gibi biliyordu.Onun seçmek ve üzerinde fikir yürütmek gibi bil lüksü kalmamıştı.Çünkü bir an için daha olsa açılan bir kalp,karşısında dünya dahi dursa vazgeçecek değildi.Genç kız dilemişti ve cevabını kesin olarak almıştı.Yağmurlu bir Aralık gecesi manevi bir secde ile sonlamıştı...RABBİM! SİZLERİNDE HAYIR DOLU DUALARINIZI İNŞALLAH KABUL EYLESİN.HAYIRDAN VE DOĞRUDAN VEDE SECDEDEN İNŞALLAH AYIRMASIN BİZLERİ.NE SİZİ SEVDİKLERİNİZDEN, NEDE İNŞAALAH SEVDİKLERİNİZİ SİZDEN AYIRMASIN.AMİN.
