1. Öğretirken öğrencinin kavrama gücünü göz önünde bulundurmak gerekir. 2. Uyarılan bir insan (motivasyon) uyarılmayana göre daha kolay öğrenir. 3. Uyarımın (motivasyon) ölçülü olmasına çok dikkat etmek gerekir. 4. Ödüllendirme ile kontrol edilen öğrenme genellikle, ceza ile kontrol edilen öğrenmeye oranla daha etkin olur. 5. Bireyin içinden gelen uyarım, dışından empoze edilen uyarıma oranla daha etkili öğretim sağlar. 6. Öğretimde esas olan başarıdır. 7. Bireylerin, kendileri için gerçekçi olan amaçları saptamaları hususunda yetişmeleri gerekir. 8. Öğrenmede geçmiş yaşantıların önemli bir yeri vardır. 9. Bireyin öğretime aktif olarak katılması, pasif alıcılığa tercih edilir. 10. Öğrenciye göre anlamlı olan konular, anlamsız ve anlaşılması güç olan konulara oranla daha kolay öğrenilir. 11. Becerilerin iyi öğrenilmesinde tekrarlanan alıştırmaların yerini hiçbir şey tutamaz. 12. Bireyin çalışma alışkanlıkları öğrenmeye yardım eder. 13. Öğrenci öğrenme yaşantıları arasındaki ilişkileri bizzat bulur ve ilişkileri gerekli durumlara uygulama deneyimi kazanırsa, öğrendiği şeyleri başka konulara transfer etmesi kolaylaşır. 14. Uzun süre hatırlanması istenen konuları sabitleştirmek için, ayrı zamanlarda ara sıra yapılan hatırlamalar yararlı olmaktadır.