saat 02:00
Anıları ilikledim göğsüme,
İki renk düştü gözlerinden.
Kahvesinden sessizce içiyorduk aynı kaderi.
Tutkularımız mor dağların eteğinde,
Gizliyordu kederimizi.
Yabancı dokunuşlar mıydı,
Ruhumuzu avutan.
Avuttukça azaltan...
Sorularım dokunuşlarında buselendi usul usul.
Bu gece;
Saçlarıma serptiğin şiirlerden geçtim.
Her mısrasında beyaz gelincik olup,
Yakıyordum bedenini.
Hades kıskanıyordu aşkımızı,
Biz gülümsüyorduk.
Kağıt gemilere yazıyordum ki adımızı,
İki çizgiye rastladım yüzünde.
Ölümle barışık ve açıktı alnın.
Bense iki türkü tadında,
İki mevsim içiyordum ellerinden.
Düşün ki
Venedik tacirleri bile satın alamadı sevdamı.
Bu gece;
Seni iki kez düşündüm.
İki şehir arasındaki ipek yolunda,
Serinlettim düşlerimizi.
Şehrine iki kez uyumadan önce,
Gel-gitlerini ikiye böldüm.
İki ömür törpülediğimde,
Bilenmişti tüm acılarımız...
Henüz ayışığına dalmışken,
Dalgalar iki sokak çocuğunu vurdu ayaklarıma.
Sarışında yaramazlığını,
Esmerinde asiliğini dinledim.
Avuçlarına merhametini bıraktım,
Karşılığında şefkatini verdiler.
Düş sokağına girdiğimde,
Uykularında yakaladım kelebek yanımı.
Küçük kanatlarım, yatağında renk cümbüşüydü.
Gökkuşağına dönüştüm aniden,
Beni her öpüşünde.
Uyandığında,
İki demet ben bulursan başucunda,
Bil ki 02.00 hüzün trenini kaçırmışımdır...
mine gültepe
