Kaç kere mendil düşürdüm ben yere?
Kaç güvercin havalandı gözlerinden?
Sessizce karşı kaldırımdan yürürken bile,
Davul zurnayla beni çağırmadın mı sen?
Nedense ayaklarım geri geri gitti,
Aklım hep sende kaldı gelirken…
Bir şiir okunuyordu fonda:
“de ki benim yerim senin yanındır! ”
Arabesk bir şarkı çınlıyordu kulaklarımda:
“ ya beni de götür ya sen de gitme! ”
Şiirler grev yaptı uzun zaman,
Kağıtlar kör oldu, kalemler sağır…
Bu gün ne oldu son damlaya sebep?
Birikmiş bütün şiirlerim yazıldılar
Ne varsa sevginle çoğalan; söyledim!
Gözlerinde kanat çırpan güvercinler duysun:
Hepsi yerine konsun
Gagalarını saklayıp kanatlarının altına uyusun
Artık dönülmez seviliyorsun!
