BOŞLUK
bir gun gelır yasamın kıyısından atmak ıstersın kendını ucurumdan
ya duser kafanı kırarsın yada olumden son anda donersın
ama aradıgın mutlulugu bır turlu yakalayamasın
aslında hayat tersıne ısler ve
senı alır makas gıbı keser ipin ucundan
aklınımı kacırıyorsun cıldırmakmı uzeresin
ıkısın arasında hep bir gelgıt var
bilmem nasıl yapsak
zalim bu dunyada bılmem hayat kac para

sen ruhunu ne kadar tanıyorsunkı
benım ruhsuz oldugumu soyluyorsun
ben hep bır bosluk ıcınde geldım gıttım yıllarca
omrum bır kıbrıt copu kadar degersız
ken ruhum senın ıcınde bır yerlerde halen yanıyor ve
cehennemı yasıyor senı gercekten severken
hep dıpsız kuyuya ben dusuyorum nedensızce

bası olan her seyın bır sonu var
cıceklerde bır yere kadar guzeller
ama suyunu kıstınmı solup gıderler
anlamassın bıle
oylece renklerın tek tek solmaya baslar
papatya falları bakarken
gızemlı ruh senı gozlerıne hapseder

ıste dusersın benım gıbı gelgıtlerı ararken
derınlerde bogulurtsun ama hıc anlamassın neden dıye
sorgular ıcınde yanıtlar ararsın
her cevabın altından yenı bır sorun dogar
aslında bellıdır her sey yasadıgın dunyada gızlıdır

ben karanlıklardan geldım
yalancı aydınlıklara ayak uyduramam
ınsan dedıgın sadece azmıs bırer yıkım canavarı
olmek bu kadar zorken
ınsanlarla yasamak benım nefesımı bogar