mavi karanlık
Simsiyah sayfalar göğsümde
Sokaklar alabildiğine ıssız
Caddeler ıslak, kimsesiz
Sen kadar ben’sin
Ben, kendim kadar sensiz…
Tüm harfler seni anlatıyor
Mütemadiyen her sohbet
Koca bir uçurum içimde
Ufacık bir gülüş yüzümde
Ardında gölgeli renkler
Her dem solgunum, içimde keder…
Islak şiirler ayrılık korkusu
Sesinin özleminde uzar günler
Sevince açar gamzelerim
Heybemde taşıdığım sonbahar
Hiç değişmedim ben
Adın sevda, adın bahar…
Söyle sevgili,
Sür yüreğini yüreğime
Umut var mı suskularında
Kirpiklerinin arasında
Yarın var mı…
Bir “an” boynu bükük...
Mis kokulu hasrettir özün
Bir tebessüm, sevda sözün
Bir ömür geçse de ahh
Uğruna helal-i hoş olsun
Vedalaşmadan uğurladın ya
Bıraktın beni sensiz kürelerde
Karşılamadan öldürdün beni yar
Tüm maviler karanlık olsa da
Ben hala seviyorum
Yüreğimde dolaşmadığın
Ölümsüz bir dünya var…
Ayşegül Tezcan
