İnterferon
Virüs hastalığına yakalanmış bir organizmanın o virüse karşı direnç sağlamak ve enfeksiyonu yok etmek için hücrede oluşturduğu bir çeşit antikor. 1957 yılında, İsaacs ve Lindenmann, ültraviyole ışınıyla etkisiz hâle getirilmiş grip virüsüyle bulaştırdıkları tavuk embriyosundan antiviral etki gösteren bir çeşit protein elde etmeyi başardılar ve adına interferon dediler. Yapılan araştırmalar virüslerle enfekte edilmiş birçok hayvanın kanından ve organlarından interferon elde edilebileceğini gösterdi.

Son zamanlarda Japon araştırmacıların yaptıkları çalışmalar sonucunda bu maddenin yapay olarak da elde edilmesi gerçekleştirildi. İnterferonun birinci görevi, içinde bulunduğu hücreyle birlikte çalışarak virüsün bölünmesini ve çoğalmasını engellemek, ikinci görevi ise öbür hücreleri saldırıdan haberdar etmektir. Virüs hastalığına yakalanan hücre, interferon üreterek bir tür bağışıklık kazanır ve başka bir virüsten etkilenmez. Hücre, öbür hücreleri de virüs saldırısından haberdar edince bu hücreler de saldırıya uğramışçasına interferon üretir. Deneylerin ortaya koyduğu en önemli bulgulardan biri de interferonun tavukta görülen ve nedeninin bir virüs olduğu bilinen Rous sarkomunun, yani bir çeşit kanserin gelişmesini durdurmasıdır.