YARINA NE KALDI
Bir çocuk düşmüş mermilerin ardından,
Savaşın kara yüzüne dağılmış bedeni.
Bir asker doğrultmuş silahını duruyor...
Karanfil takmış tüm ufuklar yakasına.
Cellatlar nişan almış,
Vuracak geleceğimizi.
Namuslar ayaklar altında,
Barış ayaklar altında...
Kan içinde yüzüyor kuğular,
Gözleri nemlenmiş anaların.
Tandırda kor olmuş yürekleri.
Petrolün mavisine sevdalanmış birileri,
Birilerinin mavi gözleri kan çanağı,
Mavi gözler açılmıyor artık.
Hamile bir kadın...
Barış kokan,çiçek kokan,
Yeni bir dünya kokan
Bebek getirecekti ellerimize.
Onu da vuruyor savaş mavzeri!
Şiirler suskun,küskün şarkılar...
Yarına ne kaldı?
Yaşam artık makberde.
Makberdekilerdeydi tüm umutlar.
