KANLI GECE
Sessizlik bütün odaya çökmüştü. Kız bu sessizliğin çıldırtan haykırışlarına dayanmak için dua ediyordu. Çığlık atmak istiyordu belki. Ama niye bağıracaktı ki. Onu kim duyabilirdi. Hiç kimse... Hayır sadece hiç kimse değil bir de onu öldürmek için bekleyen paranoyak sevgilisi onu duyacaktı. Bu onun için iyi olmazdı. Sevgilisiyle öpüşürken onun asla böyle biri olduğunu düşünemezdi. O onun için bir kurtarıcıydı bir melekti eskiden. Ya şimdi ; kaçtığı korkunç bir şizofren. Ailesini lime lime parçalayan sonra kanlarını içen bir paranoyak. Kendine kızıyordu çünkü hala onu sevdiğini kalbinin derinliklerinde hissedebiliyordu. Ailesini öldüren adama hala aşıktı!!
Masanın altında titreyen kız ağlamaya çalıştı her şeyi unutmak için ağlamaya... Ama boğazını parçalayan bir ağrının buna izin vermediğini fark etmesi kısa sürmedi. Ne yapmalıydı. Burada sonsuza dek saklanamazdı. Peki ne yapabilirdi?
Düşünmeye çalıştı ama düzgün düşünemiyordu gözlerinin önüne küçük kardeşinin kafasının kopuşu geliyordu. Polisi aramaya çalışmıştı belki ama sevgilisi önceden bütün telefon hatlarını kesmişti. Bir an için düşündü burası fazla sessizdi. Bir katilin katliam yarattığı bir eve göre fazla sessizdi...
İçini bir ürperti kapladı. Tüyleri diken diken olmuştu. O koskoca lanet sessizliği bölen sesin kalbine bıçak gibi saplandığını hissetti bir an.
" Nerdesin küçük sevgilim, hani hiç ayrılmayacaktık. Neden benden kaçıyorsun??? "
[Bunun cevabı açık değil mi lanet olası manyak!!! Sen bir katilsin ve beni öldürmeye çalışıyorsun]
diye haykırdı içinden. Teni beyaz kesilmişti korkudan. Hareket edemiyordu. Vücudunun üzerine kocaman bir ağırlığın çöktüğünü hissetti. Vücudu bu sesle uyuşmuştu. Yüreği bile sanki eğer atarsa yakalanacakmış gibi atmak istemiyordu. Birden kaçmak için bir enerji buldu kendinde. Durmadan kaçmak için. Arkasına bakmadan kıyametin geldiğini düşünürcesine kaçmak. Aslında haklıydı kıyamet yaklaşıyordu " Kendi Küçük Kıyameti " ve bunu gerçekleştirmek için ölüm meleği gelmişti. Elinde lanet olası son derece keskin 20 santim boyundaki çelik bıçak olan bir ölüm meleği. Onu üzen şey ise erkek arkadaşının onun ölüm meleği olarak seçilmiş olmasıydı.
Kapı yavaşça aralandı. Salonun ışığı mutfaktaki karanlığı ikiye bölermişçesine aydınlattı. Yavaş yavaş geliyordu. " Aşkım evlilik planlarımız n’oldu? Neden benden kaçıyorsun? Oysa hani hep birlikte olacaktık. Hani birbirimize söz vermiştik " Katil bu sözleri tam anlamıyla içtenlikle söylüyordu. Onun ailesini sanki o öldürmemiş gibi içtenlikle. Adam o kadar soğuk kanlıydı ki her insan duygusunu kullanabiliyordu. Sanki istediği zaman bir maske giyiyor o maskenin kişiliğine bürünüyordu. Psikoloji oyunları oynamayı seviyordu. Bunu kız da biliyordu. Beraber oldukları zaman az bir şey değildi. 6 ay boyunca gece-gündüz birliktelerdi. Ama kız onun hakkında sadece bir şeyin gerçek olduğunu şimdi fark ediyordu. Psikoloji oyunları seven bir deha.
Ama sevgilisinden öğrendiği bir şey vardı. ” Mücadeleyi asla terk etme!!! Kolay yem olma!!! “ Hep bununla ilgili hep vaaz verirdi. Kız bu kafa patlatmalarının bir gün işe yarayacağını hemde kendi sevgilisine karşı kullanacağını 1 gün önce aklının ucundan bile geçirmezdi. Kıza bu mutfak hayatı boyunca bu kadar uzun gelmemişti. Sevgilisi sonunda mutfağın ortasında durdu ve tekrar konuşmaya başladı ;
“ Hadi ama aşkım nerdesin? Neden benden kaçıyorsun? Sana ne yaptım. Lütfen kalbimi kırma sana kötü bir şey mi yaptım ?! “
Sonra sakince masanın yanına yaklaştı. Kız bunu fırsat bilerek masayı alttan kaldırıp üzerine fırlattı. Ve olağan gücüyle kaçtı. Kendini özgür bir güvercin gibi hissetti. Çıkış hemen karşısındaydı…
Birden yere yığıldı. Güvercin birden kanadından vurulmuştu. Tam penceresinden kaçmaya çalışırken kanadını kırmıştı. Kızın siyah saçları bir el tarafından çekilmiş ve onu yere yapıştırmıştı. Doğrulmaya çalıştı ama yapamadı başı hala ağrıyordu. Sevgilisi onu kaldırdı ve kolundan tuttu.
“ Hadi aşkım gel yatak odamıza gidelim “
[ Bu ne şimdi?! Beni burada öldürsene be adam. Ne yapmaya çalışıyorsun? ]
Adamın bir elinde üzerin kan damlaları akan bir bıçak diğer elinde sewgilisi vardı. Eski ahşap merdivenleri sakince çıkmaya başladı. Kız elinden kurtulmaya çalışsa da yapamıyordu. Sevgilisi çok iriydi. Ve onu sımsıkı kavramıştı. Bırakmaya kesinlikle niyeti yoktu… Sonunda kapının önündeydiler. Kadın bu olayı sanki kabullenmiş gibi Ya da ani bir kaçış planı yaparmış gibi sessizce duruyordu.
“ Bak aşkım bunu yapmamın tek nedeni seni kurtarmak istememdir başka bir şey değil. Sana gerçekten aşığım ve seni kurtarmam gerek “
Kadın afallamıştı, adam neden bahsediyordu böyle, “ Kurtarmak “ bu kelimeyi öldürmek ile ilişkilendirmek onun için tam anlamıyla saçmaydı. Al dudaklarından şu sözler döküldü; “ Sana inanmıştım, seni sevmiştim neden bana bunu yapıyorsun, beni öldürerek nasıl kurtarabilirsin ” Adam tam da bu sözlerin dudaklarından dökülmesini istercesine ; “ Seni kurtarmak istiyorum bu dünyadan, gelecekteki sefil hayatından ” “ Geleceği nerden biliyorsun Tanrı Aşkına! Bırak beni. Lütfen “ “ Seni kurtaracağım, kurtarmam gerek “ Adamın paranoyak olduğu belliydi bir an için yatak odası sessizlikle kaplanmıştı… Sessizliği adamın bıçağının çıkardığı ses bölmüştü. Adam sanki sevgilisin hiç acı çekmesini istemiyordu. Bıçağını temizliyordu. Sonra bıçağı kadının boğazına dayadı ve “ Seni sonsuza dek seveceğim aşkım… “ dedi dudağına son bir öpücük kondurdu. Kız ağlıyordu sonunda ağlıyordu, artık boğazı kenetlenmiyordu sadece ağlıyordu. Adam kız boğazını tek hamlede hızlıca kesti. Kız çırpınıyordu. Yavaş yavaş kanı yatağa akıyordu. Yatak kıpkırmızı olmuştu. Adam sevgilisinin yanına uzandı ve saçını okşadı kanlı elleriyle ve kızın duyacağı son sözleri fısıldamaya başladı ; “ Aşkınla kalbimi ısıtmaya çalıştın ama benim kalbim yok, sadece iki duygum var biri senin aşkın diğeri içimdeki şeytan. Aşkın hep içimde olucak. Belki beni bu şeytandan kurtaranda senin aşkın olur “ Kız artık son saniyelerini geçiriyordu. Sevgilisine son sözleri söylemek istedi ama söyleyemedi… BU KESİNLİKLE KENDİ HİKAYEMDİR 
