Arama

Sanat Etkinlikleri - Tek Mesaj #71

_PaPiLLoN_ - avatarı
_PaPiLLoN_
Ziyaretçi
5 Ağustos 2008       Mesaj #71
_PaPiLLoN_ - avatarı
Ziyaretçi
Sanal Müze’de, Ölümünün 150. Yılında Hiroshige



Eczacıbaşı Sanal Müzesi, tekrar Uzakdoğu’ya uzanıyor ve tanınmış Japon sanatçı Hiroshige’yi (1797 – 1858) ölümünün 150. yılında bir sergi ile anıyor. Sanatıyla sayısız batılı sanatçıya ilham kaynağı olan Japonya, özellikle baskı alanında uzmanlaşmış sanatçıların ülkesi. Küratörlüğünü İdil Ergün’ün üstlendiği “Hiroshige’nin Adası” adlı 90 baskıdan oluşan sergiyi www.sanalmuze.org adresinde gezebilirsiniz.

Sanal Müze için hazırlanan bu sergi, o dönemde Edo olarak adlandırılan günümüzün Tokyo’sunun ve çevresinin ve Japonya’nın kendine özgü doğasının resmedildiği baskılardan oluşuyor. Hiroshige’nin 5000’nin üzerinde özgün baskısı olduğu sanılıyor.

hiroshige4 hiroshige5

Ergün, sanatçının gelişim sürecini şu sözlerle anlatıyor: “Hiroshige ilk başta genel olarak kadın figürlerini ve oyuncuları resmeden ukiyo-e konularına yoğunlaştı. Erken dönem figürsel işleri yeterince ayrıcalıklı değildi. 1818 yılında yayınlanan resimli bir kitabı Ichiryusai Hiroşige ismiyle imzalayarak ilk kez eserlerini yayınlamış oldu. 1830’dan sonra manzara resimleri yapmaya geçmesiyle özgün eserler vermeye başladı. Ustası Toyohiro’nun ölümünden sonra, renkleri ve kompozisyonuyla öne çıkan “Doğu Başkentinin Ünlü Manzaraları” adlı tanınmış eserine imza attı. (...) En
etkileyici ve tanınmış eserlerinden olan 'Edo’nun Yüz Ünlü Manzarası' adlı serinin bedeli teslim edilmeden önce ödenmiştir. Daha önce kimsenin aynı seride bu denli fazla sayıda manzara resmetmeye kalkmamıştır. Bu onun en tutkulu işi olarak görülmektedir. Eser, Edo’nun maddi, manevi en iyi ve en değerli tasviri olarak kabul edilmiştir. Resmedilen manzaralar zengin ve güçlü olana ait yerler değil, Budist tapınakların bulunduğu alanları, Shinto mabetleri, bahçeler, lokantalar, dükkanlar, tiyatrolar başka bir deyişle sıradan halkı temsil eden yerlerdir. Perspektif ve renk kullanımı çok dikkat çekicidir. Doğu sanatında alışılmış olan iki boyutlu kompozisyonlar yerine derinlik hissini daha iyi yansıtan Batılı anlayıştan faydalanmıştır.”
hiroshige1