TUTMA ELLERİMİ SÖZLERİN GİBİ
Gıcırdayan bir kapı gibi aralanıyor
Gözlerim karanlığa
Hep karanlıkta arıyorum gölgemi
Neden! Ben miyim ilk giden
Bedenim bir beden küçük ruhuma belli
Olsun, ben böylede taşarım hayatı yakamda
Fiyakamda yükte hafif pahada ağır olsun kahırlarım
Her bahsine varım, fazla yaşamam
Pantolonumun katlı paçalarına giren
Taşlar gibi bana yük olan aşklarım
Hayat yokuşunda beni yalnız bıraktılar
Canları sağ olsun!
Yokuş aşağı yuvarlanan bir taş gibi bahtiyarım
Yosun tutmayacak kalbim anladım
Ve kimse elimi tutmayacak
Karşısına geçerken hayatın
ÜNAL ARSLAN
