ÇAYDANLIK

a. (çay, fars ve türkç. -Iık'tan).
1. Çay için su kaynatılan, bir kulpu ve süzgeçli bir ağzı bulunan, demlikten daha büyük kap. (Bk. ansikl. böl.)
2. Elektrikli çaydanlık, kaidesine, çok kez termostatla düzenlenen, elektrikli bir ısıtıcı eklenmiş çaydanlık.

—ANSİKL. Uzakdoğu kökenli olan çaydanlık bugünkü kullanımıyla değilse bile bugünkü biçimiyle Song hanedanı zamanında bile vardı. XVII. yy.'da çayla birlikte o da Avrupa'ya girdi. Çinliler'in Yişing çaydanlıkları taklit edilerek kırmızı kumtaşından yapılan çaydanlıklar Avrupa'da Staffordshire’da, Delft'te ve Meisseu'de yapılmaya başladı.

Gümüş de kullanıldı ama XVIII. yüzyılda gümüşün yerine genellikle porselen ya da çini aldı. Biçimi ve bezemeleriyle çay bardaklarına, çay fincanlarına ve şekerliklere uyum gösteren çaydanlıklar bu tarihten sonra "çay takımı" nın ayrılmaz bir parçası oldu. XIX. yy.'dan günümüze kadar kuyumcularla seramikçiler gümüşten, demirden, kalaydan, porselenden, kumtaşından pek çok çaydanlık modelleri yaptılar. Geleneksel biçim ve bezemeler uzun yıllar devam etmekle birlikte, japon sanatına ve kumtaşından yapılan eşyaya duyulan hayranlık sonucu daha yalın bir biçim doğdu.