Ve Ben Mum....
onun gülüşü;
günaydınlı sabahın yansıması,
bahar dalında ki ayva çiçeği,
sedef kaseler içinde sunulan ab-ı hayattı...
onun bakışı;
ateşler üstüne yağan kar,
yeşil tepeler ardından doğan güneş,
mermer kaldırımlara vuran kızıl gölgeydi....
onun duruşu;
haşmetiye aşıkları çağıran çınar,
taze dalların ucundaki kan portakalı,
şahlanmış küheylanların yeleleriydi.....
onun sesi;
bir kadeh rakı kadar başdöndürücü,
içimde figan olup giden bir şarkı,
cümle kuşların çılgınca ötüşleriydi....
onun dokunuşu;
topuk uçlarından cımbızla koparılan diken,
güney rüzgarı gibi kaygan ve ılık,
siyah bir kadife üzerine nakşedilen ölüm kadar ürperticiydi...
ve ben tarifsiz,
seni her hissedişimde
gümüş şamdanda,
yanmak için çırpınan,
alevli gözlerini bekleyen,
kaskatı bir MUM......
Nebile Aydın
