Sen İstanbul Sen, Herşey Senin Yüzünden ..
İstanbul... İstanbul,
Vazgeçilmiyor senden,
İstanbul...
Aklım hep sende kalıyor , uzaklaşınca,
Ve aklıma bir sürü sorular takılıyor ardı ardına
Acaba beni özlüyor mu? şimdi ne yapıyor ?
Sorular bitmiyor ki kafamda
Yol uzayınca..
"Kaç Aşk a dönüpte ağladın,
Kaç Can ı tam yerinden bıçakladın!
Söylesen, kaç serseriye kucak açtın
Kaç sevdalı gördünde yıkıldın !
Ve kaç geceye kimbilir
Kaç uykuya
Kaç kere
Kan doğradın!!! "
Sen İstanbul sen,
Kaç ocağı söndürdün
Bir bilebilsem..
Ne yiğitler geçip gitti duramadı
Ne soylar barındı tutunamadı..
Vayyy beee,
Ne duvarlara çarptık seninle kafaları
Halimiz yaman, off !
Dumann duman..
Hemde zil zurna -ki düşün işte bizi o arada.
Gülüp geçiyoruz bazen konuşunca ama..
Ah İstanbul ahh ..!
Kaç şafak vaktinde beraber karşıladık günü
Ortaköy den izledik, geçen bütün gemileri
Emirgan da kaçamak koparmadık mı o gülleri?
Gizlice yapmadık mı seninle sevişmelerimizi
Yeri geldi,
Yıkıp dökmek istedik sinirimizden köprüleri !
Sen yokmusun sen,
Koyupta gidilmiyor ki işte öyle kolay,
Herşey,
Herşey senin yüzünden..
Fetihye Çivi
