Sevda Ağlıyor
Ay doğdukça başlar
Fısıltı kuşları
Yalnızlığın sessiz çığlığıdır –karanlık-
Şahididir koca şehrin cinayetine
Dilsiz yıldızlar
Oysa ne kadar da kalabalık
Kayboluşlar başlıyor
Adımlar düştükçe caddelere
Ayak izlerinde doğrular kalıyor
Işıklar bir bir sönerken
Aydınlanıyor –ihanet-
Sevda ağlıyor
Ay batıyor işte
Güneşin üzerinde kan lekesi
Şehir ceset kokuyor
Ölü aşk…yasta aşık
Sevda ağlıyor