İlk olarak 15. yüzyılda İspanyollar'ca keşfedilen Belize, o zamanlar yerleşmeye uygun bulunmadı. İlk yerleşenler, 17. yüzyılda İngi­lizler oldu. Buraya yerleşmelerinin temel nedeni, iç bölgelerde dokuma boyacılığında kullanılan bakkam ağaçlarının bulunmasıydı.

Belize kenti, Belize Irmağı'nın ağzında, çukur ve bataklık bir alanda kuruludur. Bu ırmak, hem ormanın içlerine girişi kolaylaştı­rır, hem de kesilen tomrukların yüzdürülerek kıyıya taşınmasını sağlar. Belize kentinin ge­lişmesi, kömür katranından yapılan boyaların piyasada doğal boyaların yerini aldığı 19. yüzyılda durakladı. Dış ülkelere satılan keres­te ekonomiye geçici bir rahatlık getirdiyse de, 1920'lerden sonra, maunun bile değeri düştü. Bakkam ağacı ise artık dış ülkelere satılma­makta, onun yerine sedir, çam ve maun satışı yapılmaktadır. Dışarıya satılan bir başka ürün de çikle ağacından elde edilen çiklet özüdür. Ne var ki, son zamanlarda fabrikalar çiklet üretimi için de yapay maddeler kullanmaya başlamıştır.

Dış ülkelere şeker ve muz satan Belize'de kazançlı bir turunçgiller sanayisi (limon, por­takal, greyfurt) kurulmuştur. Ülkede turizm gelişme yönündedir. Maya uygarlığından kalma arkeolojik buluntular ile Avustralya'dan sonra en büyük mercan resif­lerine sahip oluşu, Belize'ye çok sayıda turist çeker.

Başkent olmasına karşın Belmopan'ın nü­fusu ancak 4.500 iken, Belize kentininki 47.000'dir (1985). Latin Amerika'daki en eski Anglikan katedrali St. John da bu kentte bulunmaktadır.


Bölgede, Maya ve Karip Yerlileri ile bura­ya daha önce ormanlarda çalıştırılmak üzere Afrika'dan getirilmiş olan kölelerin torunları yaşar. Irklar arası evlilikler çok yaygındır. Belize'de İspanyolca, İngilizce ve Amerikan Yerlileri'nin konuştuğu diller konuşulur. Res­mi devlet dini yoktur. Okulların çoğu Katolik okuludur.