Hicaz

Suudi Arabistan’ın batısında bölge

Arabistan Yarımadasının dağlık Kızıldeniz kıyısı boyunca, kuzeyde Ürdün’den güneyde Asir bölgesine doğru uzanır. Bölgenin kuzey bölümünde, daha İÖ 6. yüzyılda yerleşim vardı. Bu dönemde Babil’in Kaideli kralları Tayma’yı yazlık başkent olarak kullanıyorlardı. Hicaz daha sonra, merkezi Medain Salih olan Nebati Krallığı’na (İÖ 100 - İS 200) bağlandı. Sonradan Abbasilerin, 1258’de de Mısır’daki Memlûklerin denetimine girdi. 1517’de Osmanlılarm eline geçti ve merkezi Mekke olan üç sancaklı (öbürleri Medine ve Cidde) bir eyalet yapıldı. Eyaletin yönetimi, kâğıt üzerinde Mekke şeriflerinin elindeydi. Ama 19. yüzyıl başlarındaki dinsel ayaklanmalarla bu durum değişti; kutsal kentler Mekke ile Medine Vehhabilerin saldırısına uğradı.

OsmanlIlar 1845’ten sonra Hicaz’ı doğrudan yönetmeye başladılar ve topraklarını birleştirmek amacıyla 1900-08 arasında Şam’ı Medine’ye bağlayan Hicaz Demiryolu’nu yaptırdılar. I. Dünya Savaşı sırasında 1915’te, Hz. Muhammed’in soyundan geldiğini ileri süren Şerif Hüseyin bin Ali, Osmanlı yönetimine başkaldırarak demiryolunun bir bölümünü havaya uçurdu ve kendini Hicaz kralı ilan etti {bak. Hicaz Ayaklanması). Hüseyin, Vehhabilerin başkaldırması üzerine 1924’te tahttan çekildi. Yerine geçen oğlu Ali de, 1925’te aynı nedenle tahtı bırakarak ülkeden ayrıldı.

Necd sultanı II. Abdülaziz 1926’da Hicaz kralı unvanını aldı. 1932’de de, Hicaz, Necd ve onun denetimi altındaki öteki bölgeleri birleştirerek Suudi Arabistan Krallığı’nı oluşturdu.

Bölgenin, bir zamanlar altın madenciliğine dayalı olan ekonomisinin temelini günümüzde hac gelirleri, özellikle Cidde’de yoğunlaşmış olan hafif sanayiler, ticaret, sınırlı hurma ve tahıl üretimi ve Arabistan’ın doğusundaki petrol yataklarından elde edilen zenginlik oluşturur. Mekke ve Medine dışındaki başlıca kentler Kızıldeniz’in en büyük limanı Cidde, bir sayfiye olan Ta’if ve Medine’nin limanı Yenbu’dur.