Terk Edilmişler
Hep terkedilmişlerin bu tuzlu gözyaşları
Bu ağır saatler, bu günler zincire vurulmuş
Kimsesiz, parlak, o sokaklar, köşebaşları
Her şey büyük hüznüyle beklemenin kahrolmuş
Bir yanıp bir sönmüş ümitler, o teselliler
O başıboş bırakılmış kahrı yalnızlığın
Gitmiş bir daha geri dönmemiş sevgililer
Kalpler torumen olmuş odalar darmadağın
Ne varsa bir şeyi noksan, bir yeri kırık
Sönmüş sigaralar, bütün kadehler içilmiş
Çökmüş gönüllere bir sızı ki karanlık.
Onlar ki hep sevmiş sonra bir gün
Terk edilmiş
Toprağın üstünde yaşayan ölüler gibi
Çarpar gönüllerinde terk edenlerin kalbi
Talip Sami
