Yalnizliğim
Her şeyden önce her şeyde biraz sen varsın.
Attığım her adımda,döktüğüm her gözyaşımda.
Giderken ardından akan kanla uğurladım.
Yazdığım defterler isyan etti,
Aşk denen illet,beni bertaraf etti.
Adını verdiğim her şey,silindi
Her şeyde biraz sen varsın dediklerim,
Beni sildiler.
Yalnızlık yakıyor yüreğimi,
En baba adamı bile mahvediyor.
Ölümü beklemek gibi sanki.
Tek başına dört duvar arasında,
Günler zaten geçmiyor.
Güne başlamak dün gibi
Monotonluk olsa gerek.
Senle başlanan her gün,
Maziye duyulan özlem.
Anılarda yer kaplayan düşlere ait,
İmkansızlığa doğru atılan adım,
Ve hiçbir zaman olması mümkün olmayan,
Hakikatten ibaret.
Yalnızım biliyor musun?
Hiç olmadığım kadar hem de.
Senden önce böyle değildim,
Haberim bile yoktu ki varlığından.
Evet vardı yine bir özlem içimde,
Sevgiliye duyulan.
Ya şimdi.
Doğan güneşin bir anlamı yok,
Ya da ayın şavkında sevgiliye söylenen şarkıların,
Vapurda öpüşen sevdalıların,
Kadeh tokuşturan sevda tomurcuklarının.
Alınan her kadehte,her yudumda bile
Bir anlam yok artık.
Yalnızlık oldu sırdaşım,
Canımı sıkıyor artık.
Hiç konuşmuyor,söylenmiyor,
Gülmüyor güldürmüyor.
Ben böyle yalnızlığın içine tüküreyim.
Ölüm kadar soğuk bedenimde,
Sıcaklığı hissederken dokunduğum her tende,
Yalnızlıkla sevişiyorum.
Anlaşılan yakamı bırakmayacak,
Ya da yakamdan tutup beni sallayacak biri çıkacak
Alacak yalnızlığımı
Vuracak mah****aki dört duvarıma.
Bir daha doğrulmayacak.
Yalnızlığım,
Sanırsam benimle son bulacak.
Şükrü Donuklar
