Kandır Beni... (Öp De Geçsin)
Ne bir dondurma, ne de bir elma şekeri kandırabildi beni ..
İçini açmaya kıyamadığım kumbaramda ,
çocukluğumun ilk harçlığıydın ..
Bu yüzdendi belki de cimriliğim ,
Aklımda, fikrimde, kumbaramda sen ..
Seni sana biriktirdim, bir görsen .!
Patlayan bir topun peşinden koşan ,
kenar mahallenin o en cennet sokağında ,
belki annesi duyar diye ,
avaz avaz ağlayarak dizleri kanayan bir çocuğun ,
acısı saklı yüreğimde ..
Hatırlar mısın .?
"Öp de geçsin" derlerdi ,
yara bandı rolüne bürünmüş dudaklara ..
Ve inanırdı ;
öz annesi tarafından kandırılmış ,
merheme muhtaç bütün fakir çocuklar ..
Belki çok beklemez gidersin bu şiirden ,
Hadi, sen de beni kandır .!
"Öp de geçsin" ..
Ruhumda biriken bir volkanın ,
patlamaya hazır sevgisi dudaklarına ..
"Korkmaz Bıçkın"
