Birak Beni Ağlayayim!
Yollara bakmaktan zebun oldu gözlerim!
Hasret kaldı kulaklarım zil sesine...
Ne aynalar vefalı çıktı ne de yâr
Atık bir su gibi kirlendi yıllar!
Karanlıklar gündüze sirayet etti artık!
Cürmüm dağları aştı da bilemedim!
Bırak beni ağlayayım, bırak beni!..
Her gece
Ayak seslerini işitirim
Sevdiklerimin
Düşümde...
Kimi zaman
Serabını görürüm
Bana sevgiyle açılmış kolların...
Heyhat!
Yağmur bulutları bile selâmsız geçer
Bırak beni ağlayayım, bırak beni!..
Eskimiş bir eşya gibi atıldım gönüllerden
Bir enkazdan farkım yok artık benim
Hiç yokmuşçasına unutuldum ya
En derin yalnızlığa gömüldü ya varlığım
Ayaz düştü ya umutlarıma
Neyleyim ki hayatı ben
Ölüm asude bir bahar olur gözlerimde
Bırak beni ağlayayım, bırak beni!..
Hızır İrfan Önder
