Şehrin Karanlık Dünyası
meyhane de gizli ağlayışlarda.
gecemizi gündüzümüze çıkardık.
suskun gönlüllerimizin hatıralarını.
zihnimizin bizi götürdüğü çocukluk sokaklarımızda
avunmaya çalıştık.
sokaklar...
karanlık ve sessizdi .
üzgündü gökyüzü.
bulutlar saçıyordu suskun gözyaşlarını her yere
yıldırımların ve yağmurun kanlı kamçıları
dolaşıyordu sokaklarda
korku ve ürperti saran.
damlalar karışıyordu taravetsiz toprağa.
gece sabahı buldu.
izlerini bırakmıştı ardında
--üşüdü bedenim.
hatıraların ağırlığı çöktü omuzlarıma.
acılardan ördüğüm hırka sırtımda.
--yorgun gözlerim doldu dolu oldu
birkaç damla süzüldü yanaklarımdan.
ve ebedi kapandı gözlerim
meyhanenin o kuytu, tozlu masasında
Duygu Keskin
