Adı Sevda idi...
Duyun ey insanlar!
Başladı gök kubbede kıpırtılar
Yıldızlar bile donmuş
Senin adın anılıyor diye
Bir dildir ki o,
Seni hep söyleye
Bir yürek ki buz tutmuş misali titremede
Bir göz ki perdeye tutsak kalmış
Olur ya, görmem diye yaş dökmede
Elleri sana uzanmış,
Fısıldar senin adını
Senin adını söylemeye aşkım yetmez
Ama bilesin ki yaza yaza gücüm tükenmez
Sana sevda denmiş, akıl kâr etmez
Adını söyleye söyleye geçer gider ömrümüz,
Senin adın sevda, senin ikramına, akıl kâr etmez...
İbrahim Ethem Bingül
