Soğuk Cehennem

ruha söz komploları kuran şiir

yalnızlığımızı rehin alır usulca

ışığa yönelir sürgün, çiçek açar

hayal kırıklığına uğratılmazsa eğer

kuşlardan öte öyle bir ses var ki

kutsal; kibirli deniz atlarına binen içimizde

ses ve dil özgürleşen imgeleri yüreğimizin

derinlerden yükselen çürüme kokulu

sözcükler, yaralar açan bir dilin göğsünde

kahverengi derişik sözler: aldıralım onlara

neden bir taşla arkadaşlık edilmez hiçbir zaman

taş yerinde durur öylece ve bir şey beklemez

dostluk ettiğimiz, öldüğümüzde yaprakları kanayacak

arkadaş ağacımızın olmaması kentin bir yerinde

yalnızlığımızı itiraf edebileceğimiz

eşyalar en vefalı arkadaşlarımız, ruhları olan

aynamızda yansıyan hiç önem vermediğimiz

sevmediğimizi söyleyebilir miyiz birine

dürüstçe ve iyice sevebilmek için başka birini

rüzgâr esmese görüntülerimiz yansımaz gökyüzüne

hiçbir ruh durmadan değişen akşam ânı olamaz

öyle renkleri olamaz, bir akşam ânı olamaz ruh

sınırda ve kendine özgü delidir akşam

iskelenin altında ürkünç sesler çıkartır deniz

kendini kanıtlamak ister; uzaklara bakarken

bir rıhtımdan, ufka çekiliriz olmadığımız gibi

gitmek istemenin ne önemi var

kendimizi sıyıramadıkça yüreğimizden

uyanmamalı rüyadan, umut etmeli

aldanmaktan memnun olmadık mı şimdiye kadar

dışında acı var aldanışların; bu ne kadar doğru

sıradanlığı ve aldanış olarak kalması yaşamın

gerçekliğin keskin kenarına elimi sürmek istemem

yangın ya da hiç hangisi diğerinden farklı

sarhoş meleklerin payı var azalan her sevgide

kan yerine kahkahaları soğuk cehennemin

karanlığın kırışıklıklarında yankılanan

binlerce ıslık sesinin gizlendiği rüzgâr
ve istanbullu yalnızlığım.