Çocuğumu yeniden yetiştirmem mümkün olsaydı;
Ona işaret parmağımı kaldırıp yasaklar koymak yerine,
Parmaklarıyla resim yapmayı öğretirdim...
Hatalarını daha az düzeltir, onunla daha çok yakınlık
kurmaya çalışırdım...
Onu sadece gözlerimle izler saat kısıtlamaları
koymazdım...
Daha ilgili olmaya çalışır, daha çok şefkat göstermeye
çalışırdım...
Onunla daha çok yürüyüşlere çıkar, uçurtmalar
uçururdum...
Ona karşı ciddi bir tavır içinde olmak yerine onunla
oyun oynardım...
Onunla kırlarda koşar, yıldızları seyrederdim...
Onunla daha az çekişir, ona daha çok sarılırdım...
Ona her zaman katı davranmaz, onu daha çok onaylar ve
yüreklendirirdim...
Güç konusunda daha az ders verir, sevgi konusunda daha
çok şey öğretirdim...
(...Dianne Loomans)
